| Data i miejsce urodzenia |
3 lipca 1965
Rzym |
| Pozycja |
pomocnik |
| Kariera seniorska[a] |
|
|
| Kariera reprezentacyjna |
| Lata |
Reprezentacja |
Wyst. |
Gole |
| 1986 |
 Włochy U-21 |
3 |
(0) |
| 1988 |
Włochy U-23 |
3 |
(1) |
|
W sumie: |
6 |
(1) |
|
| Kariera trenerska |
| Lata |
Drużyna |
| 2000 |
Marsala |
| 2001 |
Astrea |
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Stefano Desideri (ur. 3 lipca 1965 w Rzymie) – włoski piłkarz grający na pozycji środkowego pomocnika.
Życiorys
Desideri urodził się w Rzymie i tam też rozpoczął piłkarską karierę w drużynie AS Roma. Do kadry pierwszego zespołu został włączony już w sezonie 1983/1984, ale nie zadebiutował w Serie A i latem 1984 został na rok wypożyczony do drugoligowej Piacenzy Calcio. W 1985 roku wrócił do Romy i zadebiutował w jej barwach w pierwszej lidze. W sezonie 1985/1986 wystąpił w 7 ligowych spotkaniach będąc rezerwowym dla Zbigniewa Bońka i Giuseppego Gianniniego. Wywalczył wicemistrzostwo Włoch oraz zdobył Puchar Włoch. W sezonie 1986/1987 zagrał już w 25 spotkaniach (5 goli), a już w sezonie 1987/1988 był podstawowym zawodnikiem „giallorossich” i zajął z nimi 3. miejsce w lidze. W sezonie 1990/1991 dotarł z Romą do finału Pucharu UEFA. W nim rzymianie okazali się gorsi od Interu Mediolan (0:2, 1:0), a Stefano zagrał tylko w drugim spotkaniu.
W 1991 roku Desideri przeszedł do Interu. Był podstawowym zawodnikiem „nerazzurrich”, ale zajął z zespołem dopiero 8. miejsce w Serie A. Sezon 1991/1992 także rozpoczął w barwach klubu z Mediolanu, ale już w listopadzie wypożyczono go do Udinese Calcio, gdzie stał się czołowym zawodnikiem i pomógł w utrzymaniu się w Serie A. Latem 1992 kierownictwo klubu z Udine postanowiło wykupić piłkarza. W 1994 roku spadł z Udinese do Serie B i na drugim froncie spędził jeden sezon. Wywalczył wówczas wicemistrzostwo Serie B. W Udinese Desideri występował do 1997 roku i wtedy trafił do grającego w Serie C1 AS Livorno Calcio. W 1998 roku w barwach tego klubu zakończył karierę.
