Stemphylium vesicarium
 Strzępki i konidia: A - Stemphylium sarciniforme, B - Stemphylium vesicarium | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Stemphylium vesicarium |
| Nazwa systematyczna | |
| Stemphylium vesicarium (Wallr.) E.G. Simmons Mycologia 61(1): 9 (1969) | |
Stemphylium vesicarium (Wallr.) E.G. Simmons – gatunek grzybów z rodziny Pleosporaceae[1]. Grzyb mikroskopijny rozprzestrzeniony na całym świecie[2] na roślinach z rodziny różowatych (Rosaceae). Sprawca brązowej plamistości gruszy[3] i brunatnej plamistości liści lucerny[4].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Pleosporaceae, Pleosporales, Pleosporomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten w 1833 r. opisał Carl Friedrich Wilhelm Wallroth nadając mu nazwę Helminthosporium vesicarium. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu E.G. Simmons w 1969 r.[1] Ma około 150 synonimów. Niektóre z nich:
- lternaria putrefaciens (Fuckel) E.G. Simmons 1995
- Pleospora alfalfae E.G. Simmons 1986
- Pleospora herbarum (Pers.) Rabenh. 1857
- Stemphylium alfalfae E.G. Simmons 1986
- Stemphylium cremanthodii Y.F. Pei & X.G. Zhang 2009
- Stemphylium mali Yong Wang bis & X.G. Zhang 2009
- Stemphylium sedicola E.G. Simmons 2001[5].
Morfologia
- Anamorfa
- Zarodniki konidialne typu diktiokonidium, podłużne do owalnych, wielokomórkowe o 1–5 poprzecznych przegrodach i 1–2 podłużnych. Wielkość konidiów zależy od szczepu i warunków, ale długość konidiów wynosi 21–48 μm, szerokość 10–22 μm. Stosunek długości do szerokości wynosi 1,5 do 2,7 dla konidiów rozwiniętych w tkankach gospodarza i 2,5 do 3,0 dla konidiów hodowanych na podłożu hodowlanym. Grzybnia powietrzna jest nitkowata, rzadka i szklista, a konidiofory są wyprostowane, brązowe i tylko z jednym konidium na szczycie[3].
- Teleomorfa
- Wytwarza owocniki typu pseudotecjum o barwie od brązowej do czarnej, skórzaste, kuliste z ostiolą. Wielkość pseudotecji zależy od podłoża, ich średnica wynosi 100–500 μm. Worki bitunikowe,, cylindryczno-maczugowate, 131 × 26 μm z ośmioma askosporami. Askospory żółtobrązowe, elipsoidalne lub podłużne do maczugowatych, średnio 32 × 14 μm, z trzema do siedmiu poprzecznymi przegrodami i jedną przegrodą podłużną[3].
Zasięg występowania i siedlisko
Jest grzybem saprotroficznym i pasożytniczym atakującym wiele gatunków roślin. Występuje na wszystkich kontynentach poza Antarktydą, w Europie w większości krajów. W Polsce występuje przede wszystkim na cebuli, czosnku i porze, lokalnie na gruszy[6]. Wśród roślin uprawnych poraża także szparaga, pietruszkę, lucernę, paprykę, rzodkiew, soję, pomidora, mango, słonecznik i jęczmień zwyczajny[6], wśród dziko rosnących liczne gatunki z rodziny wiechlinowatych (Poaceae) i bobowatych (Fabaceae)[3].
Przypisy
- 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2022-10-12] (ang.).
- ↑ Występowanie Diplocarpon mespili na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2022-08-20] (ang.).
- 1 2 3 4 Isidre Llorente, Emilio Montesinos, Brown spot of pear: an emerging disease of economic importance in Europe [online] [dostęp 2022-10-12].
- ↑ Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, s. 270, ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-10-12] (ang.).
- 1 2 Witold Karnkowski, Stemphylium vesicarium – zagrożenia dla gruszy, czosnku i pora w Polsce [online], 2024 [dostęp 2024-09-28].