Styfninian ołowiu

Styfninian ołowiu

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 2,4,6-trinitrobenzeno-1,3-diolan ołowiu(II) Inne nazwy i oznaczenia 2,4,6-trinitrorezorcynolan ołowiu(II)
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C6HN3O8Pb
Masa molowa	450,29 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	15245-44-0
PubChem	61789
SMILES C1=C(C(=C(C(=C1[N+](=O)[O-])[O-])[N+](=O)[O-])[O-])[N+](=O)[O-].[Pb+2]
Właściwości Gęstość 3,02 g/cm³[1]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie praktycznie nierozpuszczalny[2] w innych rozpuszczalnikach praktycznie nierozpuszczalny w rozpuszczalnikach organicznych[2] Temperatura rozkładu 235 °C (rozkład przed osiągnięciem temperatury topnienia)[2]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[3] Niebezpieczeństwo Zwroty H H200, H302, H332, H360Df, H373, H410 Zwroty P brak wiarygodnych danych Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[3] Wybuchowy (E) Toksyczny (T) Groźny dla środowiska (N) Zwroty R R61, R3, R20/22, R33, R50/53, R62 Zwroty S S53, S45, S60, S61 Temperatura zapłonu 310-330 °C[2]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Styfninian ołowiu – organiczny związek chemiczny, sól kwasu styfinowego (1,3-dihydroksy-2,4,6-trinitrobenzenu) i ołowiu na II stopniu utlenienia. Jest najczęściej wykorzystywanym w przemyśle zbrojeniowym inicjującym materiałem wybuchowym. Ma bardzo dużą wrażliwość na bodźce mechaniczne, temperaturę oraz wyładowania elektrostatyczne. Eksploduje w temperaturze około 275 °C. Jego prędkość detonacji oscyluje około 5000 m/s.

Styfinian ołowiu otrzymuje się w reakcji kwasu styfninowego, tlenku ołowiu(II) (PbO) i metanolu. Można go również otrzymać metodą z użyciem kwasu styfninowego, tlenkiem magnezu oraz octanu ołowiu(II).