Sula (lud)

Sula
Populacja

85 tys.

Miejsce zamieszkania

Indonezja (Moluki Północne)

Język

sula, taliabu, ternate, odmiany malajskiego, indonezyjski

Religia

islam, chrześcijaństwo (protestantyzm), wierzenia tradycyjne

Grupa

ludy austronezyjskie, Molukańczycy, Indonezyjczycy

Sula – ludność austronezyjska zamieszkująca Wyspy Sula w indonezyjskiej prowincji Moluki Północne, dzieląca się na szereg grup i podgrup etnicznych (w tym Sula-Sanana i Taliabu). Ich całkowita populacja wynosi 85 tys. osób, z czego 50 tys. to Sula-Sanana[1].

Posługują się językami sanana (sula) i taliabu; w użyciu jest też regionalny język ternate[1]. W roli miejscowej lingua franca przyjął się malajski amboński; z kolei ternate to dawny język administracji[2]. Lokalny malajski stanowi dominujący środek komunikacji na obszarach miejskich[3]. Znany jest też język indonezyjski[1]. W większości wyznają islam w odmianie sunnickiej, niektórzy to protestanci; częściowo zachowują rodzime wierzenia animistyczne[1].

Archipelag Sula bywa wymieniany wśród najsłabiej poznanych zakątków Indonezji[4]. W okresie od XV do XX w. wyspy wchodziły w skład Sułtanatu Ternate; wtedy też ludność Sula znalazła się w sferze kulturowej północnych Moluków[1].

Podstawowe zajęcia ludności Sula to ręczna uprawa roli (rośliny okopowe, banany, różne owoce, ryż suchy i kukurydza), rybołówstwo i eksploatacja lasów. Na wyspie Taliabu dłużej zachował się łowiecko-zbieracki tryb życia. Pożywienie w dużej mierze roślinne, na bazie batatów, manioku, bananów; sago (kleik papeda); w święta – ryż, mięso drobiowe lub kozie[1].

Rozwinął się folklor muzyczno-taneczny; instrumenty ludowe to gong i bęben. Znaczną rolę odgrywają elementy wierzeń tradycyjnych (szamanizm, wróżenie, zaklęcia, stosowanie amuletów)[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 Michaił Anatoljewicz Czlenow, Suła, [w:] Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.), Narody i rieligii mira: encykłopiedija, Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 499, ISBN 978-5-85270-155-8, OCLC 40821169 [dostęp 2025-01-29] (ros.).
  2. ↑ Bloyd 2020 ↓, s. 141.
  3. ↑ Bloyd 2020 ↓, s. 63–65.
  4. ↑ Bloyd 2020 ↓, s. 60.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.