Szczur nikobarski
| Rattus burrus[1] | |||
| G.S. Miller, 1902 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
szczur nikobarski | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Szczur nikobarski[5] (Rattus burrus) – endemiczny gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący wyłącznie na archipelagu Nikobarów[4][6].
Zasięg występowania
Szczur nikobarski występuje na wyspach Trinket, Mały Nikobar oraz Wielki Nikobar, należącymi do archipelagu Nikobarów, w Indiach[7].
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1902 roku amerykański przyrodnik Gerrit Smith Miller nadając mu nazwę Mus burrus[2]. Holotyp pochodził z wyspy Trinket, z archipelagu Nikiobarów, w Indiach[6].
Filogenetyczne umiejscowienie burrus w obrębie rodzaju Rattus jest nieznane, ponieważ gatunek ten nie został uwzględniony w żadnych badaniach genetycznych; może być związany z R. tiomanicus lub R. rattus[7]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[7].
Etymologia
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 174–215 mm, długość ogona 183–215 mm, długość ucha 24 mm, długość tylnej stopy 36–43 mm; brak szczegółowych danych dotyczących masy ciała[10].
Biologia
Gryzoń ten występuje w tropikalnych lasach deszczowych. Gatunek jest słabo poznany[4].
Populacja
Szczur nikobarski jest uznawany za gatunek zagrożony, ze względu na ograniczony zasięg występowania. Szczury te występują w nie więcej niż pięciu miejscach na obszarze mniejszym niż 1500 km². Populacja maleje, zagraża jej utrata siedlisk, szczególnie w związku z rozbudową siedzib ludzkich po zniszczeniach spowodowanych tsunami z 2004 roku. Nie jest chroniony[4].
Przypisy
- ↑ Rattus burrus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 Miller 1902 ↓, s. 768.
- ↑ Miller 1902 ↓, s. 771.
- 1 2 3 4 S. Molur, Rattus burrus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-04] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 279. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- 1 2 D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Rattus burrus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-02-04].
- 1 2 3 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 482. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 601, 1904. (ang.).
- ↑ Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 36, OCLC 637083062 (ang.).
- ↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 831. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
Bibliografia
- G.S. Miller. The mammals of the Andaman and Nicobar Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 24 (1269), s. 751–759, 1902. (ang.).