Szlaczkoń szafraniec
| Colias myrmidone | |
| (Esper, 1780) | |
 Szlaczkoń szafraniec | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina |
szlaczkonie |
| Rodzaj |
Colias |
| Gatunek |
szlaczkoń szafraniec |
Szlaczkoń szafraniec[1] (Colias myrmidone) – gatunek motyla dziennego z rodziny bielinkowatych (Pieridae).
Wygląd
Skrzydła o rozpiętości 40–46 mm. Wyraźnie zaznaczony dymorfizm płciowy.
_Colias_myrmidone_myrmidone_-_Star%C3%A1_Tur%C3%A1_Slovaquie_-_male_dorsal.jpg)
Colias myrmidone ♂_Colias_myrmidone_myrmidone_-_Star%C3%A1_Tur%C3%A1_Slovaquie_-_male_ventral.jpg)
Colias myrmidone ♂ △_Colias_myrmidone_myrmidone_-_Star%C3%A1_Tur%C3%A1_Slovaquie_-_female_dorsal.jpg)
Colias myrmidone ♀_Colias_myrmidone_myrmidone_-_Star%C3%A1_Tur%C3%A1_Slovaquie_-_female_ventral.jpg)
Colias myrmidone ♀ △
Siedlisko
Murawy kserotermiczne, suche polany wśród lasu, przydroża, wrzosowiska, przesieki pod liniami wysokiego napięcia, nasłonecznione zbocza i wzgórza.
Okres lotu
W dwóch pokoleniach. Pierwsze od połowy maja do połowy czerwca, drugie od początku lipca do końca sierpnia[2]. Lot jest szybki. Podczas spoczynku i żerowania motyl trzyma skrzydła złożone.
Biologia i rozwój
Żółtobiałe jaja składane są na wierzchniej stronie liści; gąsienice objadają wierzchołki gałązek (liście, pąki i kwiaty). Od gąsienic innych szlaczkoni odróżniają się białą linią na boku.
Rośliny żywicielskie gąsienic
Gąsienice żerują na szczodrzeńcu ruskim i rozesłanym oraz na szczodrzyku czerniejącym.
Rozmieszczenie geograficzne
Europa. Gatunek nizinny – nie występuje w górach. W Polsce spotykany w północno-wschodniej części kraju, w okolicach Puszczy Knyszyńskiej i Białowieskiej. Dawniej notowany również na Lubelszczyźnie, Mazowszu, w świętokrzyskim i na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej.
Zagrożenia i ochrona
Należy do najbardziej zagrożonych gatunków w Europie. Wrażliwy na zmiany środowiskowe z uwagi na duże wahania liczebności. Przyczyny zanikania gatunku nie są jeszcze poznane, ale najprawdopodobniej mają związek z zanikaniem środowisk wczesnosukcesyjnych i zmniejszaniem się bazy pokarmowej.
W Polsce gatunek objęty był częściową ochroną gatunkową[3], od 2017 roku podlega ochronie ścisłej[4].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Zoltán Mészáros, András Vojnits, Motyle i ćmy, Warszawa: Polskie Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 288, ISBN 83-01-01078-9.
- ↑ Jarosław Buszko, Janusz Masłowski, Motyle dzienne Polski, Wydawnictwo Koliber, Nowy Sącz 2008, s. 63.
- ↑ Dz.U. 2014 poz. 1348 Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. [dostęp 2014-10-08].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2016 r., poz. 2183). [dostęp 2017-01-16].
Bibliografia
- Marcin Sielezniew, Izabela Dziekańska, Motyle dzienne, wyd. Multico, Warszawa 2010, s. 110–111.