Tadeusz Hanuszek

Tadeusz Hanuszek
Data i miejsce urodzenia

11 lipca 1922
Kraków

Data śmierci

2008

Ambasador PRL na Węgrzech
Okres

od 1969
do 1975

Przynależność polityczna

PZPR

Poprzednik

Jan Kiljańczyk

Następca

Stefan Jędrychowski

Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej

Tadeusz Hanuszek (ur. 11 lipca 1922 w Krakowie[1], zm. w 2008[2]) – polski działacz partyjny, tłumacz, dyplomata, ambasador na Węgrzech (1969–1975).

Życiorys

Syn Błażeja i Anieli z domu Żmuda[3]. Przed wybuchem II wojny światowej ukończył I klasę Liceum im. Bartłomieja Nowodworskiego. Podczas okupacji pracował jako magazynier. Jednocześnie ukończył Liceum Administracyjno-Handlowe (wówczas Handelsfachschule). W 1942 został członkiem Polskiej Partii Robotniczej. Od lutego 1942 działał w konspiracji komunistycznej, od lipca kierując techniką Obwodu Polska-Południe. Do momentu aresztowania w kwietniu 1943 redagował organ obwodu „Trybunę Ludową”. Więziony początkowo na Montelupich, a następnie w obozach koncentracyjnych: Auschwitz, Mauthausen i Mauthausen-Gusen II. W czerwcu 1945 wrócił do Polski i do wiosny 1946 leczył się. W 1948 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), uczestniczył w kampanii wyborczej do Sejmu[1]. W lipcu 1948 był członkiem Prezydium Kongresu Jedności Młodzieży we Wrocławiu, na którym powołano Związek Młodzieży Polskiej[4][5]. 27 października 1952 uzyskał dyplom magistra filozofii na Wydziale Społeczno-Administracyjnym Wyższej Szkoły Nauk Społecznych w Krakowie. Następnie rozpoczął pracę w Krakowskiej Fabryce Konfekcyjnej na stanowisku kierownika personalnego[1]. W latach 1951–1956 na stanowiskach adiunkta i zastępcy profesora kierował Katedrą Podstaw Marksizmu-Leninizmu na Wydziale Odlewnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (AGH)[6]. Od 1956 do lipca 1958 pracował w Bibliotece Głównej AGH. Od sierpnia 1958 do lipca 1962 był dyrektorem Państwowego Przedsiębiorstwa „Dom Książki” w Krakowie. W sierpniu 1962 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (MSZ). Od sierpnia 1962 do września 1966 pełnił funkcję I sekretarza do spraw prasy i kultury Ambasady w Berlinie. Był tam jednocześnie członkiem egzekutywy podstawowej organizacji partyjnej PZPR oraz sekretarzem oddziałowej organizacji partyjnej. Od października 1966 do początku 1968 był starszym radcą do spraw stosunków z Niemiecką Republiką Demokratyczną w Departamencie I MSZ, a od lutego 1968 wicedyrektorem Departamentu Prasy i Informacji MSZ[1], a równocześnie członkiem Komitetu Zakładowego PZPR przy MSZ[1][7]. Od maja 1969 do stycznia 1975 pełnił funkcję ambasadora w Węgierskiej Republice Ludowej[1]. W późniejszych latach zajmował się tłumaczeniem z języka rosyjskiego.

W 1955 został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej[8].

Publikacje książkowe

Tłumaczenia

  • N.M. Kejzerow, M.P. Lebiediew, G.W. Malcew (red.), Partia komunistyczna w systemie politycznym społeczeństwa socjalistycznego, Tadeusz Hanuszek (tłum.), Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 194, OCLC 749203364.
  • Wiktor G. Afanasjew, Rola informacji w procesie sterowania społeczeństwem, Tadeusz Hanuszek (tłum.), Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978, s. 419.
  • Wiktor G. Afanasjew, Człowiek a proces zarządzania społeczeństwem, Tadeusz Hanuszek (tłum.), Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, s. 404, ISBN 83-01-00699-4.
  • Lilia F. Szewcowa, Partie sojusznicze w systemie politycznym krajów socjalistycznych, Tadeusz Hanuszek (tłum.), Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1982, s. 242, ISBN 83-01-03870-5.
  • Georgij H. Szachnazarow, Fiasko futurologii, Tadeusz Hanuszek (tłum.), Warszawa: Książka i Wiedza, 1986, s. 372, ISBN 83-05-11572-0.

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2023-06-26] [zarchiwizowane 2023-06-26].
  2. ↑ Hanuszek, Tadeusz (1922-2008) [online], viaf.org [dostęp 2023-06-26].
  3. ↑ Najwyższy Trybunał Narodowy, Supreme National Tribunal, Auschwitz-Birkenau – niemiecka fabryka śmierci, 20 kwietnia 1945 [dostęp 2023-06-26].
  4. ↑ Przygotowania do Kongresu Jedności Mlodzieży Polskiej i powstania Związku Młodzieży Polskiej. W dniach od 17 do 18 lipca, w auli Politechniki Wrocławskiej, odbył się Kongres Jedności Demokratycznej Studentów Polskich. NZ. Prezydium kongresu: przewodnicz¹cy kongresu Tadeusz Hanuszek (1L), M. Walczak (2L), przewodnicz¹cy Centralnego Akademickiego Komitetu Jedności Demokratycznej Zenon Wróblewski (3L). pw PAP Breslau, 17. Juli 1948. Vorbereitung des Kongresses der Polnischen Jugendvereinigung und der Gründung der Polnischen Jugendunion. Eine demokratische U für polnische Studenten Stockfotografie - Alamy, www.alamy.de, 17 lipca 1948 [dostęp 2023-06-26] (pol. • niem.).
  5. ↑ Silni zjednoczeniem, „Głos Ludu”, 197 (1300), pbc.gda.pl, 19 lipca 1948, s. 2 [dostęp 2023-06-26] [zarchiwizowane 2023-06-26].
  6. ↑ Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie. Skład osobowy i spis wykładów na rok akademicki 1954/55, historia.agh.edu.pl, Kraków 1955 [dostęp 2023-06-26] [zarchiwizowane 2022-01-18].
  7. ↑ Paweł Ceranka, Podstawowa Organizacja Partyjna PZPR w Ministerstwie Spraw Zagranicznych 1949–1989, „Pamięć i Sprawiedliwość”, 1 (27), Warszawa 2016, s. 302, ISSN 1427-7476 [dostęp 2023-06-26] [zarchiwizowane z adresu 2022-03-19].
  8. ↑ Lista osób odznaczonych „Medalem 10-lecia Polski Ludowej” (M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.