Tadeusz Koncki
![]() | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wojewoda śląski | |
| Okres |
od 3 marca 1924 (p.o. od 15 października 1923) |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |

Tadeusz Koncki (ur. 13 grudnia 1878 w Łańcucie, zm. 2 maja 1924 w Katowicach), polski prawnik, doktor praw, urzędnik państwowy Austro-Węgier i II Rzeczypospolitej, wojewoda śląski 1924.
Życiorys
Syn radcy sądowego. W 1896 ukończył gimnazjum w Tarnowie, następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując w 1903 doktorat. Po zakończeniu studiów pracował w administracji skarbowej, a w latach 1907-1912 w administracji we Lwowie. Od 1912 do 1918 r. starosta radziechowski.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę od listopada 1918 do 15 lutego 1919 r. był komisarzem cywilnym powiatu kieleckiego, następnie radcą w MSW. Kierował kolejno wydziałami: samorządu terytorialnego i personalnym MSW. Od 22 sierpnia 1922 p.o. dyrektora Departamentu Administracyjnego MSW, od 31 lipca 1923 dyrektor departamentu. 15 października 1923 wysłany na Śląsk na miejsce urlopowanego wojewody Antoniego Schultisa z zadaniem opanowania fali strajków. 3 marca 1924 r. mianowany wojewodą śląskim. Stanowisko to zajmował do śmierci.
2 maja 1923 r. odznaczono go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski „w uznaniu zasług, położonych dla Rzeczypospolitej Polskiej w dziedzinie działalności państwowej i społecznej”[1].
Zmarł wskutek zapalenia płuc i nerek[2]. Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 20, rząd płd.).
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[1]
Przypisy
- 1 2 Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.
•Monitor Polski Nr 100 z 2 maja 1923. polona.pl. s. 21. [dostęp 2025-05-06]. - ↑ "Goniec Śląski" nr 105/1924, str. 1.
Bibliografia, literatura
- Koncki Tadeusz w: Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1 s. 169;

