Tadeusz Okolski

Tadeusz Okolski
Dzik, Horynicz, Sopiński
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

15 grudnia 1902
Łupanin

Data i miejsce śmierci

9 lutego 1983
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1939–1945

Siły zbrojne

AK Armia Krajowa

Stanowiska

Batalion Dzik, Zgrupowanie Róg, Obwód Śródmieście AK

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

ekonomista

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami Warszawski Krzyż Powstańczy Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Tadeusz Okolski, ps. Dzik, Horynicz, Sopiński (ur. 2 grudnia?/15 grudnia 1902 w Łupaninie pow. Zdołbunów, zm. 9 lutego 1983 w Warszawie) – polski ekonomista, dowódca batalionu „Dzik” Armii Krajowej, uczestnik WSOP.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Antoniego (1867–1930) i Marii (1872–1956) Okolskich[1]. Był uczniem polskiego gimnazjum w Kijowie, w 1919 wyjechał do Warszawy, gdzie uczył się w prywatnym gimnazjum Kazimierza Kulwiecia. W 1920 przerwał naukę aby jako ochotnik uczestniczyć w wojnie polsko-bolszewickiej. Po maturze w 1923 wyjechał do Poznania, gdzie studiował na Wydziale Prawno-Ekonomicznym na tamtejszym Uniwersytecie. Po obronie dyplomu w 1928 przez rok był słuchaczem w jarocińskiej Szkole Podchorążych. Od 1931 był naczelnikiem urzędu skarbowego w Warszawie, w 1935 przeszedł wyszkolenie na kursie dowódców kompanii piechoty w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie.

W sierpniu 1939 nie został zmobilizowany, od grudnia 1939 działał w kontrwywiadzie pod dowództwem rtm. Alojzego Sawickiego. Od marca 1940 należał do Związku Walki Zbrojnej, od 1942 pełnił funkcję komendanta I Rejonu I Obwodu Okręgu Warszawskiego Służby Ochrony Powstania (od 1943 WSOP). Po wybuchu powstania warszawskiego został dowódcą batalionu „Dzik” walczącego w Zgrupowaniu Róg w Obwodzie Śródmieście AK na terenie Starego Miasta, Powiśla i Śródmieścia. Po 19 września w wyniku rozbicia batalionu „Dzik” przeszedł do batalionu „Ostoja”. Po upadku walk powstańczych został internowany w Stalagu X B Sandbostel i Oflagu X C Lübeck.

Po powrocie do kraju w listopadzie 1945 pracował jako starszy inspektor w Departamencie Finansów Gospodarki Komunalnej i Finansowej w Ministerstwie Finansów, w 1953 na fali represji został zwolniony. Kontynuował pracę zawodową jako kierownik finansowy w Przedsiębiorstwie Budowy Gazowni Gazomontaż, w 1971 przeszedł na emeryturę. Działał społecznie w spółdzielczości mieszkaniowej, był współzałożycielem Środowiska b. Żołnierzy Zgrupowania Róg i wieloletnim jego wiceprzewodniczącym[1].

Był mężem Zofii Marii Zaręby-Okolskiej (1909–1995), bibliotekarki, żołnierza AK ps. Pestka[2][3].

Zmarł w Warszawie, spoczywa w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 239-5-13)[2].

Ordery i odznaczenia

Źródło:[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 Powstańcze Biogramy - Tadeusz Okolski [online], www.1944.pl [dostęp 2024-09-01] (pol.).
  2. 1 2 Cmentarz Stare Powązki: ANTONI OKOLSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-31].
  3. ↑ Biogram - Jagiellonian Library - Jagiellonian University [online], bj.uj.edu.pl [dostęp 2024-09-01].
  4. ↑ Tadeusz Okolski Dzik"- Dowódca (W)SOP Dzik" [online], Forum Odkrywcy, 11 września 2007 [dostęp 2024-09-01] (pol.).
  5. ↑ Lista odznaczonych Warszawskim Krzyżem Powstańczym. „Stolica”, s. 15, 1 sierpnia 1982. Warszawa. [dostęp 2024-09-01].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.