Tadeusz Ostrowski (architekt)
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
wiceprezes ZO SARP, przewodniczący OSK SARP |
| Odznaczenia | |
  .jpg){kind=small}  | |
Tadeusz Roman Ostrowski (ur. 21 stycznia 1931 w Wilnie, zm. 15 listopada 2012 w Szczecinie)[1] – polski architekt związany z powojennym Szczecinem.
Życiorys
Tadeusz Ostrowski urodził się w rodzinie Jana (do 1939 urzędnik) i Heleny z d. Snigunowicz (nauczycielka)[2] Małą maturę zdał w Liceum Ogólnokształcącym w Chojnicach, a maturę w klasie przyrodniczej II Liceum Ogólnokształcącego im. Mieszka I w Szczecinie. Po maturze przez rok pracował jako magazynier, kontysta i kasjer w różnych szczecińskich firmach. Studia inżynierskie rozpoczął w 1951 na Wydziale Architektury Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie i po roku przeniósł się na Wydział Architektury Politechniki Gdańskiej. W 1957 za pracę Młodzieżowy dom kultury (promotor: doc. mgr inż. W. Rembiszewski) otrzymał dyplom magistra inżyniera architekta[2]. W latach 1965-1967 ukończył studia podyplomowe planowania przestrzennego na Politechnice Szczecińskiej, zaliczając je pracą Centrum Szczecina – niektóre problemy jego współczesnego i przyszłego rozwoju.
Został pochowany 21 listopada 2012 na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kw. 45B-7-6)[3].
Praca zawodowa i organizacyjna
Od 1957 aż do emerytury pracował w szczecińskim „Miastoprojekcie”, gdzie przeszedł przez wszystkie szczeble awansowania od stanowiska asystenta aż do kierownika pracowni[2]. Dodatkowo był konsultantem, sprawdzającym, kierownikiem zespołu sprawdzającego w różnych innych biurach projektowych w Szczecinie.
Aktywnie działał w Stowarzyszeniu Architektów Polskich (SARP), do którego należał od 1957 do emerytury. W latach 1963–1965 sprawował urząd wiceprezesa zachodniopomorskiego oddziału SARP, a następnie w latach 1965–1967 przewodniczącego sądu koleżeńskiego. W latach 2002–2011 należał do Zachodniopomorskiej Okręgowej Izby Architektów Rzeczypospolitej Polskiej[1].
Był autorem wielu opinii i ekspertyz opracowywanych w ramach zleceń. Uprawnienia zawodowe zdobył 16 listopada 1963, uprawnienia rzeczoznawcy budowlanego wydane 14 grudnia 1976 przez Urząd Wojewódzki w Szczecinie, ZG SARP 6 grudnia 1976, PZITB - 2 grudnia 1985[2].
- bloki mieszkalne przy pl. Grunwaldzkim 1-2 i 3-4 w Szczecinie (budowa 1963–1965)[4]
- blok mieszkalny przy ul. Wielkopolskiej 43a-43c w Szczecinie (budowa 1971)[4]
- bloki mieszkalne przy ul. Podhalańskiej 1-3 i 4-6 w Szczecinie
- blok mieszkalny przy pl. Kilińskiego 1-1B w Szczecinie (budowa 1961–1963)[4]
- Hotel „Orbis-Neptun” w Szczecinie (budowa 1985) (wsp. J. Bogdalski)[2]
- budynek przy Al. Wyzwolenia 30-44 „Mrówkowiec” (wsp. Henryk Nardy, Maciej Prauziński)[5]
- pawilon „Chemii” przy obecnej ulicy Rayskiego
- osiedle mieszkaniowe „Reda” w Szczecinie
- Hala widowiskowo-sportowa w Goleniowie
- wieżowiec typu G-15 (1966)[6]
Zdjęcia
.jpg)
Wieżowiec, pl. Grunwaldzki 1-2.jpg)
Wieżowiec, pl. Grunwaldzki 3-4
Wieżowiec, ul. Wielkopolska 43a-43c
Blok, ul. Rayskiego 40
Bloki, ul. Podhalańska
1-3 i 4-6 (po lewej)
Odznaczenia[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (1978)
- Odznaka Honorowa Gryfa Pomorskiego (1966)
- Srebrna i Złota Odznaka Stowarzyszenia Architektów Polskich (1966, 1985)
- Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)
- Złota Odznaka „Zasłużony dla Budownictwa” (1974)
- Złota Honorowa Odznaka Towarzystwa Przyjaciół Szczecina (1977)
- status twórcy
Nagrody i wyróżnienia
- Mister Szczecina'65 za wieżowce przy pl. Grunwaldzkim
- Mister Szczecina'71 za wieżowiec przy ul. Wielkopolskiej[4]
Przypisy
- 1 2 3 4 In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Tadeusz Roman Ostrowski [online], archimemory.pl [dostęp 2020-09-25].
- 1 2 3 4 5 6 Wojciech Bal, Robert Dawidowski, Ryszard Długopolski, Adam M. Szymski. Architektura polska 1945-1960 na obszarze Pomorza Zachodniego. Wyd. II. Dom Wydawniczy Księży Młyn Łódź 2022, s.353-355. ISBN 978-83-7729-475-8
- ↑ Tadeusz Ostrowski – lokalizacja grobu na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie (dostęp 13.11.2024)
- 1 2 3 4 Wojciech Bal. Architektura modernistyczna Szczecina lat 60. i 70. w idei i realizacji. „Wiadomości Konserwatorskie”. 47, s. 142-152, 2017.
- ↑ Budynek mieszkalny, Mrówkowiec w bazie obiektów SARP (dostęp 02.12.2024)
- ↑ Karolina Rzeszotarska. W takich blokach mieszka około 13 tys. szczecinian. „Niejeden patodeweloper stwierdziłby, że to i tak za duże mieszkania” na stronie wszczecinie.pl (dostęp 02.12.2024)