Tadeusz Radzik (matematyk)
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1949 |
| Profesor nauk nauk matematycznych | |
| Specjalność: teoria gier | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1978 – matematyka |
| Habilitacja |
19 grudnia 1994 – matematyka |
| Profesura |
13 marca 2009[3] |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Strona internetowa | |
Tadeusz Aleksander Radzik[3] (ur. 1949 w Gryfowie Śląskim) – polski matematyk i nauczyciel akademicki. W pracy naukowej zajmuje się teorią gier.
Życiorys
Egzamin maturalny zdał w 1967 roku w Liceum Ogólnokształcącym w Mirsku. W tym też roku znalazł się w ośmioosobowej finałowej grupie reprezentującej Polskę na Międzynarodowej Olimpiadzie Matematycznej w Jugosławii. Następnie podjął studia matematyczne na Uniwersytecie Wrocławskim, które ukończył w 1971 roku[1]. W latach 1975–1978 odbył studia doktoranckie w Instytucie Matematyki Politechniki Wrocławskiej i uzyskał tam stopień doktora nauk matematycznych[2][4][5][1] na podstawie rozprawy doktorskiej pt. „Mieszane gry czasowe”[4]; promotorem był Stanisław Trybuła[2][5]. Stopień doktora habilitowanego nadała mu Rada Naukowa Wydziału Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej w 1994 roku na podstawie pracy pt. „Strategie optymalne w grach czasowych przy różnych ilościach informacji”[3][1][6]. Tytuł profesora nauk matematycznych uzyskał w 2009 roku[3][1][2].
Dorobek
Zainteresowania naukowe Tadeusza Radzika koncentrują się wokół różnych problemów w teorii gier, która jest jego główną specjalnością naukową. W szczególności zajmował się problemami związanymi z optymalnym wyborem momentów czasowych do podejmowania akcji przez antagonistyczne strony w różnych sytuacjach konfliktowych, badał istnienie i strukturę równowag Nasha w grach macierzowych, w skończonych grach n-osobowych i w grach na kwadracie jednostkowym. Uzyskał kilka ważnych wyników w teorii wartości gier kooperacyjnych. Odbył kilkakrotnie staże badawcze w Holandii, USA i Indiach. Był promotorem w dwóch zakończonych przewodach doktorskich oraz kierownikiem trzech projektów badawczych finansowanych przez KBN. Jest autorem lub współautorem około kilkudziesięciu publikacji naukowych[7][8]. Wiele z nich ukazało się w czasopismach o zasięgu międzynarodowym, np. w International Journal of Game Theory[9] i Mathematical Methods of Operations Research[10]. Jest też autorem rozdziałów w książkach[11][12] oraz monografii pt. „Gry czasowe”[13].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Prof. dr hab. Tadeusz Aleksander Radzik, [w:] portal „Ludzie Nauki”, MNiSW / OPI PIB [dostęp 2025-02-03].
- 1 2 3 4 5 Andrzej Nowak, Tadeusz Radzik, „Wiadomości Matematyczne”, 46 (1), 2011, s. 92-93, DOI: 10.14708/wm.v46i1.155 [dostęp 2025-02-03].
- 1 2 3 4 5 Prof. dr hab. Tadeusz Aleksander Radzik, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2025-02-03].
- 1 2 Mieszana gra czasowa, [w:] Dorobek naukowy PWr (baza DONA) [online], Politechnika Wrocławska [dostęp 2025-02-03].
- 1 2 Tadeusz Radzik [online], The Mathematics Genealogy Project [dostęp 2025-01-21].
- ↑ Marian Hotloś, 50 lat Wydziału Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej 1968-2018. Księga jubileuszowa, Henryk Kasprzak, Ryszard Poprawski (red.), Politechnika Wrocławska, Wrocław: Oficyna Wydawnicza Atut - Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe, 2018, s. 173-175, ISBN 978-83-7977-340-4.
- ↑ Tadeusz Radzik: Lista publikacji w MathSciNet. 1976, American Mathematical Society [dostęp 2021-02-19]. (ang.).
- ↑ Tadeusz Radzik: Lista publikacji w zbMATH. 1976, FIZ Karlsruhe GmbH [dostęp 2021-02-19]. (ang.).
- ↑ Andrzej S. Nowak, Tadeusz Radzik, An alternative characterization of the weighted Banzhaf value, „International Journal of Game Theory”, 29 (1), 2000, s. 127–132, DOI: 10.1007/s001829900027 [dostęp 2025-02-03] (ang.).
- ↑ Tadeusz Radzik, Andrzej S. Nowak, Theo S.H. Driessen, Weighted Banzhaf values, „Mathematical Methods of Operations Research”, 45 (1), 1997, s. 109–118, DOI: 10.1007/BF01194250 [dostęp 2025-02-03] (ang.).
- ↑ Tadeusz Radzik, Results and problems in games of timing, [w:] Institute of Mathematical Statistics Lecture Notes - Monograph Series, t. 30, Hayward, CA: Institute of Mathematical Statistics, 1996, s. 269–292, DOI: 10.1214/lnms/1215453577, ISBN 978-0-940600-42-3 (ang.).
- ↑ T. Radzik, T.E.S. Raghavan, Zero-sum two-person games. Appendix: Duels, [w:] Handbook of Game Theory with Economic Applications, t. 2, Elsevier, 1994, s. 761–768, ISBN 978-0-444-89427-4 (ang.).
- ↑ Stanisław Trybuła, Tadeusz Radzik, Gry czasowe, Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2003, ISBN 83-7085-686-1.