Tayyar
 Bliźniak „Tayyara” – „Berk Efşan” w 1897 roku | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
Germaniawerft, Kilonia |
| Położenie stępki |
1891 |
| Wodowanie |
1892 |
.svg.png){kind=small} Imperium Osmańskie
| |
| Nazwa |
Tayyar |
| Wejście do służby |
1894 |
| Wycofanie ze służby |
1909 |
| Los okrętu |
złomowany w 1921 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 230 ton |
| Długość |
59,9 metra |
| Szerokość |
6,6 metra |
| Zanurzenie |
2,4 metra |
| Materiał kadłuba | |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe o łącznej mocy 3500 KM 2 kotły, 2 śruby | |
| Prędkość |
21 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 6 działek rewolwerowych kal. 37 mm 4 torpedy | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 × 428 mm (2 x I) |
| Załoga |
50 |
.svg.png){kind=small}
Tayyar – turecki torpedowiec z końca XIX wieku, jedna z dwóch zbudowanych w Niemczech jednostek typu Berk Efşan. Okręt został zbudowany w stoczni Germaniawerft w Kilonii, po czym w sekcjach dostarczony do tureckiej stoczni Tersâne-i Âmire w Stambule i tam zwodowany w 1892 roku. Torpedowiec został wcielony w skład marynarki Imperium Osmańskiego w 1894 roku, a służbę zakończył w 1909 roku. Okręt został złomowany w 1921 roku.
Projekt i budowa
Dwa torpedowce[a] typu Berk Efşan zostały zamówione przez Turcję w Niemczech 23 października 1886 roku[1]. „Tayyar” zbudowany został w stoczni Germaniawerft w Kilonii (numer stoczniowy 39), po czym w sekcjach dostarczony do tureckiej stoczni Tersâne-i Âmire w Stambule[1]. Stępkę okrętu położono w 1891 roku, a zwodowany został w 1892 roku[1][2][b].
Dane taktyczno-techniczne
Okręt był torpedowcem z kadłubem wykonanym ze stali[1]. Długość całkowita wynosiła 59,9 metra, szerokość 6,6 metra i zanurzenie 2,4 metra[1][2][c]. Wyporność normalna wynosiła 230 ton[1][d]. Jednostka napędzana była przez dwie pionowe trzycylindrowe maszyny parowe potrójnego rozprężania Germania o łącznej mocy 3500 KM, do których parę dostarczały dwa kotły lokomotywowe, także wyprodukowane w macierzystej stoczni[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 21 węzłów[1][2][e]. Zapas węgla wynosił 75 ton[1][2].
Na uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się sześć pięciolufowych działek rewolwerowych kalibru 37 mm L/30 Kruppa[1][2]. Broń torpedową stanowiły dwie pojedyncze dziobowe wyrzutnie kalibru 428 mm z łącznym zapasem czterech torped[1][2].
Załoga okrętu składała się z 8 oficerów i 42 podoficerów i marynarzy[1][2].
Służba
Po przeprowadzeniu prób morskich „Tayyar” został w 1894 roku wcielony w skład marynarki wojennej Imperium Osmańskiego[1][2]. W 1896 roku torpedowiec był w stanie osiągnąć prędkość zaledwie 17 węzłów[1]. W 1906 roku jednostkę uznano za niezdatną do dalszej służby[1]. W 1909 roku okręt skreślono z listy floty, a w 1921 roku został złomowany[1][f].
Uwagi
- ↑ Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 394 klasyfikują okręty jako niszczyciele.
- ↑ Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 394 podają, że okręt został zwodowany w 1894 roku, a Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 390, że w 1893 roku.
- ↑ Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 394 podają, że długość okrętu wynosiła 56,99 metra.
- ↑ Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 394 i Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 390 podają, że wyporność okrętu wynosiła 266–270 ton.
- ↑ Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 394 podają, że prędkość maksymalna wynosiła 25 węzłów.
- ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 390 podają, że okręt został wycofany ze służby w 1913 roku.
Przypisy
Bibliografia
- Conway’s All the World’s Fighting Ships 1860–1905. Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene M. Kolesnik (red.). New York: Mayflower Books Inc., 1979. ISBN 0-8317-0302-4. (ang.).
- Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: BERK EFŞAN torpedo boats (1894). Navypedia. [dostęp 2024-03-23]. (ang.).
- Bernd Langensiepen, Ahmet Güleryüz: The Ottoman Steam Navy 1828–1923. Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-659-0.
|