Teniolabis
| Taeniolabis | |||
| Cope, 1882[1] | |||
 Czaszka Taeniolabis taoensis | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Taeniolabis | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Taeniolabis taoensis Cope, 1882 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Teniolabis (Taeniolabis) – wymarły rodzaj ssaka z rzędu wieloguzkowców (Multituberculata), należący do rodziny Taeniolabididae.
Wymiary
Teniolabis jest największym znanym przedstawicielem wieloguzkowców. Osiągał długość przekraczającą 1 m (z czego czaszka około 16 cm) i wagę ponad 30 kg.
Występowanie
Żył od wczesnego do środkowego paleocenu, 63-60 mln lat temu na terenie Ameryki Północnej (szczątki przedstawicieli tego rodzaju znaleziono w stanach Montana i Nowy Meksyk w Stanach Zjednoczonych oraz prowincji Saskatchewan w Kanadzie).
Opis
Krępej budowy ssak wielkości bobra o niewielkiej, tępo zakończonej, płaskiej głowie z niezbyt dużymi oczami i małymi, zaokrąglonymi uszami. Tylne nogi były dłuższe i mocniej umięśnione niż przednie, a ogon stosunkowo krótki i niechwytny.
Etymologia
Taeniolabis: gr. ταινια tainia „opaska, taśma”; λαβις labis, λαβιδος labidos „kleszcze, szczypce”[2].
Przypisy
- ↑ E.D. Cope. A new genus of Taeniodonta. „The American Naturalist”. 16, s. 604, 1882. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 659, 1904. (ang.).
Bibliografia
- Edward D Cope. A new genus of Taeniodonta. „American Naturalist”. XVI, s. 604-605, 1882. (ang.).
- Zofia Kielan-Jaworowska, Jørn H Hurum. Phylogeny and systematics of multituberculate mammals. „Paleontology”. 44, s. 389-429, 2001. (ang.).