Teodozja Dzieduszycka

Teodozja Dzieduszycka
Ilustracja
Teodozja Dzieduszycka
Imię i nazwisko urodzenia

Teodozja Smarzewska

Data i miejsce urodzenia

1882
Kobyla

Data śmierci

8 marca 1919

Miejsce spoczynku

Cmentarz Orląt Lwowskich

Zawód, zajęcie

malarka, sanitariuszka, kurierka

Grób Dzieduszyckiej we Lwowie

Teodozja Karolina Dzieduszycka z domu Smarzewska[1] (ur. 1882 w Kobylej[2], zm. 8 marca 1919) – polska hrabina, malarka, sanitariuszka, kurierka, delegatka Tymczasowego Komitetu Rządowego we Lwowie.

Życiorys

Była córką Aleksandra Smarzewskiego, dziedzica dóbr, i Anny baronówny Dulskiej. 30 kwietnia 1910 w kościele św. Marii Magdaleny we Lwowie wyszła za mąż za hrabiego Józefa Marię Kazimierza Dzieduszyckiego[2].

Zajmowała się malarstwem[3]. Podczas wojny polsko-ukraińskiej była przełożoną sanitariuszek szpitala wojskowego[4][5]. Wraz z Marią Opieńską i Marią Dulębianką, jako wysłanniczka Czerwonego Krzyża i delegatka Tymczasowego Komitetu Rządowego do zbadania położenia jeńców i internowanych w obozach ukraińskich, aby pomóc internowanym żołnierzom polskim, wyruszyła w niebezpieczną podróż do Stanisławowa, Kołomyi, Czortkowa, Mikuliniec, Tarnopola i Złoczowa[1]. Podróż odbywały konno wśród zasp śnieżnych, w czasie niezwykle ostrych mrozów. Od chorych jeńców polskich zaraziły się tyfusem plamistym[3]. Po powrocie do Lwowa witano je entuzjastycznie.

Zmarła 8 marca 1919. W jej pogrzebie uczestniczyli m.in. generał Tadeusz Rozwadowski, bryg. Czesław Mączyński i delegacja ukraińska z Lwem Hankewiczem[6]. Została pochowana na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera I, miejsce 5)[3].

Przypisy

  1. 1 2 Semper Fidelis. Obrona Lwowa w obrazach współczesnych. Lwów / Warszawa: Straż Mogił Polskich Bohaterów / Oficyna Wydawnicza Volumen, 1930 / 1990, s. Tab. 167.
  2. 1 2 Akt ślubu Józefa Marii Kazimierza Dzieduszyckiego i Karoliny Teodozji Smarzewskiej [online], Archiwum Główne Akt Dawnych [dostęp 2025-04-20] (łac.).
  3. 1 2 3 Groby dowódców i działaczy. W: W szesnastą rocznicę. Lwów: Towarzystwo Straży Mogił Polskich Bohaterów we Lwowie, 1934, s. 28.
  4. ↑ Semper fidelis. Obrona Lwowa w obrazach współczesnych. Lwów / Warszawa: Straż Mogił Polskich Bohaterów / Oficyna Wydawnicza Volumen, 1930 / 1990, s. Tab. 92.
  5. ↑ Ze skarbca kultury, 1970, s. 131 [dostęp 2017-09-08] (pol.).
  6. ↑ ogrodywspomnien
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.