Terniany

Terniany
Tarnėnai
Ilustracja
Państwo

 Litwa

Okręg

 wileński

Rejon

wileński

Gmina

Pogiry

Populacja
 liczba ludności


155
(2001)

Położenie na mapie rejonu wileńskiego
Mapa konturowa rejonu wileńskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Terniany”
Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Terniany”
Położenie na mapie Polski w 1939 r.
Mapa konturowa Polski w 1939 r., u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Terniany”
Ziemia54°32′50″N 25°08′58″E/54,547222 25,149444

Terniany[1] (lit. Tarnėnai) – wieś na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie wileńskim, w gminie Pogiry, nad Zalewem Soroktatarskim.

Historia

W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie trockim, w gminie Międzyrzecz. Były wówczas siedzibą okręgu wiejskiego. Po I wojnie światowej pod administracją polską, w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich. W latach 1920–1922 w składzie Litwy Środkowej.

Od 11 kwietnia 1922[2] leżały w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie wileńsko-trockim[a], do 1 kwietnia 1927 w gminie Landwarowo, następnie w gminie Rudomino[3][4]. W 1931 miejscowość liczyła 301 mieszkańców, zamieszkałych w 52 budynkach[3].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 na niepodległej Litwie.

Uwagi

  1. Przynależność wojewódzka i powiatowa zmieniała się. W Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich miejscowość leżała w okręgu wileńskim; w Polsce w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926), następnie w województwie wileńskim (1926 - 1945). W ZCZW, na Litwie Środkowej i w początkach przynależności do Polski miejscowość należała do powiatu trockiego, następnie do powiatu wileńsko-trockiego.

Przypisy

  1. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  2. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213
  3. 1 2 Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej.. T. I. Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938.
  4. Dz.U. z 1927 r. nr 24, poz. 189

Bibliografia