The Dean Martin Show

The Dean Martin Show

Dean Martin i Florence Henderson w The Dean Martin Show (1968)
Rodzaj programu	serial rozrywkowy, serial komediowy
Kraj produkcji	Stany Zjednoczone
Język	angielski
Prowadzący	Dean Martin
Data premiery	16 września 1965
Lata emisji	1965–1974
Liczba odcinków	264 (9 sezonów)
Czas trwania odcinka	60 minut
Produkcja
Produkcja	Greg Garrison
Reżyseria	Greg Garrison
Stacja telewizyjna	NBC
Chronologia
— Następca: The Dean Martin Celebrity Roast

The Dean Martin Show – amerykański serial rozrywkowy, który trwał od 1965 do 1974 roku i doczekał się emisji 264 odcinków. Był transmitowany przez stację NBC i prowadzony przez amerykańskiego piosenkarza i aktora Deana Martina. Piosenką przewodnią serialu był jego przebój z 1964 roku „Everybody Loves Somebody”^[1].

Martin na początku był niechętny do występu w tym programie. Nie chciał, aby nagrywanie scen do niego kolidowało z jego występami w klubach nocnych i filmach. Dlatego też przedstawił NBC swoje propozycje, które wydawały się nierealne do spełnienia. Dean chciał pracować nad serialem tylko jeden dzień w tygodniu, którym miała być niedziela. Nie zamierzał nawet wykonywać w programie piosenek jeśli nie miałby na to ochoty. Lecz zaskakująco stacja NBC zgodziła się na każde z jego żądań^[2]. Warunki zatrudnienia i brak konieczności stawiania się na każde próby pozwoliły Martinowi wystąpić w wielu filmach równolegle z emisją serialu.

Martin uważał, że dużym kluczem do popularności serialu był fakt, że nie udawał w nim nikogo, zawsze był sobą. Zachowywał się jak pijany, niechętny do pracy, chociaż obecny staromodny kieliszek w jego dłoni często zawierał tylko sok jabłkowy. Program był pełen komedii fizycznych, a nie tylko żartów (Martin cotygodniowo zjeżdżał po słupie strażackim na scenę).

Dean Martin Show był kręcony na kolorowej taśmie wideo od 1965 roku w Studio 4 w ogromnym kompleksie kolorystycznym NBC przy ulicy West Alameda Avenue w Burbank w Kalifornii. To samo studio było wykorzystywane do corocznych programów telewizyjnych Franka Sinatry pod koniec lat 60. oraz do „Comeback Special” Elvisa Presleya z 1968 roku.