The Hawk Is Howling

Album został zarejestrowany i wyprodukowany przez Andy’ego Millera w Chem19 w Hamilton (Szkocja) pomiędzy wrześniem 2007 a lutym 2008 roku. Miks zrealizował w marcu w Castle of Doom Studios w Glasgow Gareth Jones^[1].

Kilka nowych kompozycji zespół zaprezentował po raz pierwszy podczas koncertu w ramach Triptych Festival w centrum sztuki Tramway w Glasgow w kwietniu 2008: „The Precipice”, „I Love You, I’m Going to Blow Up Your School”, „I’m Jim Morrison, I’m Dead”, „Thank You Space Expert”, „Batcat” i „Scotland’s Shame”^[2].

Album został wydany 17 września 2008 roku w Japonii przez Wall of Sound i miejscową wytwórnię Hostess Entertainment Unlimited oraz Rock Action Records jako podwójny CD^[3]. W Europie miał premierę 22 września jako CD^[4] i podwójny LP^[5]. Następnego dnia ukazał się w USA, również jako 2 LP^[6] oraz jako digital download (10 plików MP3)^[7].

Wszystkie utwory napisali członkowie Mogwai.

Oceny łączne
Publikacja	Ocena
Album of the Year	72/100[8]
Metacritic	76/100[9]
Recenzje
Publikacja	Ocena
AllMusic	[10]
The A.V. Club	B-[11]
Cokemachineglow	74%[12]
Consequence of Sound	B[13]
Drowned in Sound	7/10[14]
Evening Standard	[15]
God Is in the TV	4/5[16]
The Guardian	[17]
laut.de	[18]
musicOMH	[19]
NOW Magazine	[a][20]
The Observer	[21]
Pitchfork	4.5/10[22]
PopMatters	7/10[23]
RYM	3.39/5[24]
Record Collector	[25]
The Skinny	[26]
Slant Magazine	[27]
Spin	[28]
Sputnikmusic	3.0/5[29]
Tiny Mix Tapes	[30]

Album Mogwai zyskał powszechne uznanie na podstawie 27 opinii krytycznych^[9].

„Wydając szósty studyjny album, kwintet z Glasgow przeszedł samego siebie, nie tylko od strony muzycznej, ale również w kwestii tytułów piosenek” – ocenia Ash Dosanjh z Record Collector dając albumowi maksymalną notę – 5 gwiazdek^[25].

„To graniczy ze schizofrenią, że Mogwai jeszcze bardziej rozciągają post-rockowe kajdany na swoim siódmym albumie, właśnie poprzez głębsze niż kiedykolwiek zanurzenie się w jego słownictwie” – uważa Matthias Manthe z magazynu laut.de dając albumowi również 5 gwiazdek^[18].

„Z każdym albumem Mogwai odkrywa nowe sposoby na zrównoważenie mocy i subtelności swojej muzyki. Na The Hawk Is Howling zespół powraca do swoich korzeni, po raz pierwszy od dekady współpracując z producentem Andym Millerem i dostarczając pierwszy od kilku albumów zestaw całkowicie instrumentalnych utworów. To najbardziej masywna muzyka Mogwai od dłuższego czasu Album stanowi mistrzowskie połączenie subtelności i mocy tkwiącej w muzyce Mogwai” – uważa Heather Phares z AllMusic. Przykładem tej pierwszej jest jej zdaniem rozpoczynający się łagodnym dźwiękiem fortepianu utwór 'I'm Jim Morrison, I'm Dead', a drugiej – ciężki i metalowy 'Batcat'”^[10].

„The Hawk Is Howling może nie wzbudza niepokoju Happy Songs For Happy People, ani nawet nie dorównuje apokaliptycznej atmosferze Rock Action, ale jeśli traktować go w oderwaniu od Mogwai, nawet poza nazwą Mogwai, trzyma się mocno jako pierwszy wyłącznie instrumentalny album Mogwai (...). The Hawk Is Howling udowadnia, że [Mogwai] wciąż zasługują na swoje miejsce na post-rockowym piedestale – uważa Luke Slater z magazynu Drowned in Sound^[14].

Zdaniem Betty Clarke z dziennika The Guardian „Najnowszy album pionierów post-rocka z Glasgow nawiązuje do melodyjnego piękna płyty "Mr Beast" z 2006 roku. (...) Pozbawione tekstów piosenki są zachwycające, a jednocześnie przystępne”, zaś cały album, zdaniem recenzentki to „nie tyle progresja, co godzinne dopieszczanie nowej estetyki Mogwai”^[17].

W opinii Graysona Currina z magazynu Pitchfork „nowy album Mogwai, The Hawk Is Howling, to kolejne powtórzenie brzmienia zapoczątkowanego przez Happy Songs for Happy People z 2003 roku i kontynuowanego przez Mr. Beast z 2006 roku – dostajemy tu garść skróconych, ciężkich utworów, odpowiednią porcję sennych dryfów i okazjonalnych, sugestywnych, futurystycznie podkręconych piłek”^[22].

„The Hawk Is Howling jest jednocześnie porównywalny i zupełnie inny. Podobnie jak Mr. Beast, szósty album Mogwai omija drogę 'triumfalnego powrotu do formy' poprzez powrót do poprzedniej, zwycięskiej formuły lub przeskoczenie do zupełnie innego stylu. Zamiast tego, czerpie z różnorodnych aspektów brzmienia zespołu, by – podobnie jak poprzednik – wydestylować coś, co wydaje się być 'esencją' Mogwai. Przewrotnie jednak, ta esencja nie jest w niczym podobna do esencji Mr. Beast” – stwierdza Chris Baynes z magazynu PopMatters^[23].

„Chociaż The Hawk Is Howling jest całkowicie pozbawiony wokalu, to [jego] bogate i teksturowane melodie dobrze nadają się do kształtowania różnych dramatycznych tematów. (…). Album udowadnia, że po 10 latach zespół nadal wnosi godny podziwu wkład w dyskusję o alternatywnym rocku” – ocenia Ryan Helfand z musicOMH^[19].

„The Hawk Is Howling (…) to płyta godna polecenia każdemu, kto jest ciekaw stylu Mogwai” – twierdzi Alex Young z Consequence of Sound^[13].

Christopher Alexander z magazynu Cokemachineglow ocenia, że The Hawk is Howling „to niezwykle satysfakcjonujący, cierpliwy i fachowo nagrany album, który zalicza się do ich najlepszych”^[12].

Według Alexa Skinnera z magazynu God Is in the TV Mogwai „stworzyli odważne, filmowe brzmienie, doprawione elektroniką i klasycznymi smaczkami. Mogwai wydali ponaddźwiękowy album w stylu mind funk, są z pewnością śmietanką brytyjskiego post-art-rocka”^[16].