Ticino

Ticino

wł. Repubblica e Cantone Ticino

kanton
Herb Flaga
Państwo	Szwajcaria
Siedziba	Bellinzona
Data powstania	1803
Kod ISO 3166-2	CH-TI
Powierzchnia	2812,16 km²
Populacja (31 grudnia 2021) • liczba ludności	352 181
• gęstość	125 os./km²
Języki urzędowe	włoski
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba okręgów	8
Liczba powiatów	38
Liczba gmin	106
Położenie na mapie Szwajcarii
46°17′N 8°47′E/46,283333 8,783333
Strona internetowa

Ticino (niem. Tessin; lmo. Tesín, Tisín; fr. Tessin; rm. Tessin) – najdalej wysunięty na południe kanton Szwajcarii. Tereny Ticino zostały zajęte przez Szwajcarów w XV i na początku XVI wieku, w 1803 kanton przystąpił do Konfederacji Szwajcarskiej jako pełnoprawny członek. Jego stolicą jest miasto Bellinzona. Językiem urzędowym kantonu jest język włoski, natomiast językiem mówionym jest język lombardzki - wyjątkiem jest gmina Bosco/Gurin, gdzie mówi się po alemańsku. W kantonie wykształciła się kuchnia Ticino, która ma wpływy włoskie.

Na terenie Ticino znajduje się włoska enklawa Campione d’Italia. Razem z częścią kantonu Gryzonia, Ticino tworzy tzw. Svizzera Italiana (pol. Szwajcarię włoskojęzyczną). Dialekty lombardzkie (koiné uçidentala) są wciąż szeroko używane, ale nie mają oficjalnego statusu. Najważniejsze miasta to Lugano, Locarno i stolica kantonu Bellinzona.

Oficjalną nazwą kantonu jest nazwa włoska Ticino (endonim), pochodząca od łacińskiej nazwy Ticinum. Polonia szwajcarska używa również nazwy Tessyn. Polskie publikacje encyklopedyczne w zdecydowanej większości używają nazwy Ticino. KSNG nie wypowiedziała się w tej sprawie, co zgodnie z praktyką i rekomendacjami ONZ oznacza, że zaleca jako poprawną formę endonim, czyli Ticino.

Językiem urzędowym kantonu jest język włoski. Językami z najwyższym odsetkiem użytkowników są:

• język włoski – 87,7%,
• język niemiecki – 10,8%,
• język francuski – 5,1%^[1].

Kanton dzieli się na osiem okręgów (distretto), 38 powiatów (circolo) oraz 106 gmin (comune).

• Gminy w kantonie Ticino

Z Ticino pochodziło wielu architektów renesansu i baroku: Francesco Borromini, Matteo Castelli, Giovanni Catenazzi, rodzina Fontana, Carlo Maderna, Giovanni Battista di Quadro, Giovanni Trevano, komaskowie.

Z Ticino pochodzi również wielu wybitnych architektów neomodernizmu: Rino Tami, Tita Carloni, Peppo Brivio, Luigi Snozzi, Livio Vacchini, Aurelio Galfetti, Mario Botta.

• strona oficjalna kantonu
• strona organizacji turystycznej