Tržič

Tržič
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Słowenia

Gmina

Tržič

Wysokość

515 m n.p.m.

Populacja (2018)
 liczba ludności


3617[1]

Położenie na mapie Słowenii
Mapa konturowa Słowenii, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Tržič”
46,365°N 14,309°E/46,365088 14,308854

Tržič – miasto w Słowenii, siedziba gminy Tržič. W 2018 roku liczyło 3617 mieszkańców[1].

Leży w północno-zachodniej części kraju, w Górnej Krainie, na wysokości 515 m n.p.m., w dolinie Tržiškiej Bistricy. Przebiega przez nie droga z Karawanków do Kranja[2].

Miejscowa gospodarka oparta jest na przemyśle chemicznym, obuwniczym i odzieżowym. W pobliżu znajduje się kurort sportów zimowych Zelenica[2]. W mieście funkcjonuje Biblioteka im. Tonego Pretnara, tłumacza literatury polskiej[3].

Pierwsza historyczna wzmianka o mieście pochodzi z XIII wieku. Silnie ucierpiało w wyniku pożaru w 1811 roku[2].

Z miasta pochodzili przodkowie w linii męskiej nazistowskiego zbrodniarza wojennego Odilona Globočnika[4]. W okresie II wojny światowej, w latach 1943–1945, na trasie prowadzącej z miasta na północ przez Karawanki w kierunku Klagenfurtu austriacka firma budowlana Universale Hoch- und Tiefbau wykonała 1,5-kilometrowy tunel drogowy przez przełęcz Ljubelj (Loibl) stosując pracę zmobilizowanych przez Reichsarbeitsdienst mieszkańców okolicy i więźniów założonych w tym celu po obu stronach przełęczy obozów koncentracyjnych[5]. Kierownikiem projektu z ramienia firmy Universale był Anton Göbl, zwierzchnikiem Organizacji Todta – Amandus Smolle[6]. Obozy stanowiły filię KL Mauthausen, a na ich czele stał członek tamtejszej załogi, obersturmführer SS Julius Ludolf[7][8].

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 Prebivalci po spolu, občine in naselja, Slovenija, 1. januar 2018. Statistični urad Republike Slovenije. [dostęp 2023-07-29]. (słoweń.).
  2. 1 2 3 Tržič – Hrvatska enciklopedija. enciklopedija.hr. [dostęp 2023-07-29]. (chorw.).
  3. Knjižnica dr. Toneta Pretnarja. knjiznica-trzic.si. [dostęp 2018-05-14]. (słoweń.).
  4. Kramberger 2016 ↓, s. 155–156.
  5. Tišler i Tessier 2005 ↓, s. 11–22.
  6. Tišler i Tessier 2005 ↓, s. 12, 14.
  7. Tišler i Tessier 2005 ↓, s. 9, 13.
  8. Kramberger 2016 ↓, s. 165.

Bibliografia