Tritlenek diazotu

Tritlenek diazotu

struktury rezonansowe tritlenku diazotu
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. tritlenek diazotu, tlenek(2−) azotu(3+), tlenek azotu(3+), tlenek azotu(III) Inne nazwy i oznaczenia Stocka tlenek azotu(III) inne daw. trójtlenek azotu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	N2O3
Masa molowa	76,01 g/mol
Wygląd	niebieskie ciało stałe lub ciecz (w niskich temperaturach)[1]
Identyfikacja
Numer CAS	10544-73-7
PubChem	61526
SMILES N(=O)[N+](=O)[O-]
InChI InChI=1S/N2O3/c3-1-2(4)5 InChIKey LZDSILRDTDCIQT-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 1,4 g/cm³ (2 °C)[1]; ciecz Rozpuszczalność w wodzie reaguje[1] Temperatura topnienia −101,1 °C[1] Temperatura rozkładu ok. 3 °C[1]
Budowa Moment dipolowy 2,122 ± 0,010 D[1]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne.
Podobne związki
Podobne związki	N 2O, NO, NO 2, N 2O 4, N 2O 5
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Tritlenek diazotu (nazwa Stocka: tlenek azotu(III)), N
2O
3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków azotu, w którym jeden atom azotu jest na formalnym stopniu utlenienia IV, a drugi II.

Tritlenek diazotu jest produktem spontanicznej reakcji między tlenkiem azotu i dwutlenkiem azotu:

NO + NO
2 ⇌ N
2O
3

Równowaga tej reakcji jest silnie przesunięta w stronę intensywnie niebieskiego N
2O
3 w temperaturze niższej niż −20 do −10 °C. Powyżej 2 °C równowaga ta zostaje zaburzona z powodu szybkiego ulatniania się tlenku azotu NO. W temperaturze pokojowej mieszanina tlenków azotu pochodząca pierwotnie z czystego tritlenku diazotu zawiera go nie więcej niż 10%.

Czysty tritlenek diazotu najłatwiej jest otrzymać w wyniku redukcji kwasu azotowego za pomocą arszeniku lub skrobi i schłodzenia do temperatury poniżej −13 °C powstającej mieszaniny gazowych tlenków azotu.

4H
2O + 4HNO
3 + As
4O
6 ⇄ 4H
3AsO
4 + 2[NO↑ + NO
2↑ ⇌ N
2O
3]

Tritlenek diazotu jest bezwodnikiem kwasu azotawego. Związek ten w postaci czystej nie znajduje żadnych praktycznych zastosowań ze względu na nietrwałość.

• AdamA. Bielański AdamA., Podstawy chemii nieorganicznej, cz. 2, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1994, s. 658–659, ISBN 83-01-06542-7 .
• Philip JohnP.J. Durrant Philip JohnP.J., BrylB. Durrant BrylB., Zarys współczesnej chemii nieorganicznej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965, s. 766 .