Twierdzenie Schwedlera-Żurawskiego

Twierdzenie to jest prostym wnioskiem z ogólnych równań Kirchhoffa, obowiązującym dla przypadku szczególnego w postaci płasko zginanego pręta o osi prostoliniowej. Wniosek ten ma postać równań

w których oznaczono przez

${\displaystyle M_{z}(s)}$ – moment zginający,

${\displaystyle Q_{y}(s)}$ – siłę poprzeczną,

${\displaystyle q_{y}(s)}$ – obciążenie ciągłe,

${\displaystyle s}$ – współrzędną punktu na osi pręta.

Wielkości ${\displaystyle M_{z},\,Q_{y},\,q_{y},\,s}$ mają w przekroju ${\displaystyle S^{(-)}}$ wartości dodatnie, gdy zwroty ich wektorów są zgodne z kierunkami odpowiednich wersorów ${\displaystyle \mathbf {e} _{1},\mathbf {e} _{2},\mathbf {e} _{3}}$ osi prawoskrętnego układu współrzędnych ${\displaystyle 0xyz}$ związanego z tym przekrojem. Pręt jest zginany w płaszczyźnie ${\displaystyle 0xy.}$

Wartości sił ${\displaystyle M_{z},\,Q_{y}}$ otrzymuje się w wyniku redukcji obciążenia działającego na lewo od przekroju ${\displaystyle S^{(-)},}$ do środka ciężkości tego przekroju.

W literaturze często spotyka się inną postać^[1][2] równań (1)

Ta zmiana wynika z innego kryterium znakowania wielkości ${\displaystyle M_{z}}$ i ${\displaystyle q_{y}.}$