USS Haddo (SS-255)
 | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Wodowanie |
21 czerwca 1942 |
 US Navy
| |
| Wejście do służby |
9 października 1942 |
| Wycofanie ze służby |
16 lutego przeszedł do rezerwy |
| Los okrętu |
1 sierpnia 1958 skreślony z listy floty i 30 kwietnia 1958 sprzedany na. złom |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
95,02 metra |
| Szerokość |
8,31 metra |
| Zanurzenie testowe |
91 metrów (300 stóp) |
| Rodzaj kadłuba |
dwukadłubowy |
| Napęd | |
| 4 generatory napędzane silnikami Diesla 5400 shp, 4 silniki elektryczne 2700 shp, 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
11.000 Mm @ 10 węzłów (pow.) |
| Uzbrojenie | |
| 24 torpedy Mk. XIV i Mk. 18, 1 działo 127 mm 1 x plot. 40 mm, 2 x plot. 20 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe |
10 x 533 mm (6 dziób, 4 rufowa) |
| Załoga |
6 oficerów |
USS Haddo (SS-255) – amerykański okręt podwodny typu Gato, pierwszego masowo produkowanego podczas II wojny światowej typu amerykańskich okrętów podwodnych. Zaprojektowany w konstrukcji częściowo dwukadłubowej, uzbrojony był w 24 torpedy Mark XIV i Mark 18 wystrzeliwane z sześciu wyrzutni torpedowych na dziobie oraz czterech wyrzutni rufowych. Układ napędowy tych okrętów stanowiły cztery generatory elektryczne napędzane przez silniki Diesla o mocy 5400 shp oraz cztery silniki elektryczne o mocy 2700 shp, napędzające dwa wały napędowe ze śrubami. Maszynownia okrętu podzielona była za pomocą wodoszczelnej grodzi, zaś kadłub został wzmocniony w celu zwiększenia testowej (konstrukcyjnej) głębokości zanurzenia okrętu do 300 stóp (91 metrów) względem przedwojennego standardu wynoszącego 250 stóp.
Podczas II wojny światowej służył na Atlantyku i Pacyfiku. Wykonał 10 patroli wojennych, w czasie których zatopił liczne jednostki japońskie i został odznaczony sześcioma Gwiazdami Bojowymi (Battle star)[1][2].
Dowódcy
- komandor porucznik Willis Ashford Lent (od 1 kwietnia 1943 do 23 lipca 1943)[1]
- komandor porucznik John Corbus (od 14 grudnia 1943 do 18 lutego 1944)[1]
- komandor podporucznik Chester William Nimitz, Jr, (od 18 lutego 1944 do 18 października 1944)[1]
- komandor podporucznik Frank Curtis Lynch (od 18 października 1944 do 12 września 1945)[1]
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Haddo (SS-255). uboat.net. [dostęp 2025-03-28]. (ang.).
- ↑ Frank Curtis Lynch, Jr., USN. uboat.net. [dostęp 2025-03-28]. (ang.).
Bibliografia
- Norman Friedman: U.S. Submarines through 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: 1995. ISBN 978-1-55750-263-6.
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 304. ISBN 1-8510-9563-2.