Uczep zwisły

Uczep zwisły
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

uczep

Gatunek

uczep zwisły

Nazwa systematyczna
Bidens cernua L.
Sp. Pl.: 832 (1753)[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Uczep zwisły (Bidens cernua L.) – gatunek rośliny jednorocznej z rodziny astrowatych. Jest szeroko rozprzestrzeniony w strefie umiarkowanej na półkuli północnej w Europie, Azji i Ameryce Północnej[3]. W Polsce występuje pospolicie na całym niżu i w górach do regla dolnego[5][6].

Morfologia

Pokrój
Kwiatostan
Okrywa koszyczka
Łodyga
Łodyga wzniesiona lub pokładająca się u nasady i wyżej wzniesiona. Osiąga wysokość do 90 cm. Jest zwykle nierozgałęziona lub słabo rozgałęziona w górnej części. Zwykle naga, ale bywa delikatnie owłosiona w górnej części. Delikatnie żeberkowana i często czerwono nabiegła[6].
Liście
Naprzeciwległe, siedzące i zrastające się nasadami. Blaszki lancetowate, o nasadzie klinowatej, wierzchołku zaostrzonym, na brzegu płytki i odlegle ząbkowane, z ząbkami skierowanymi ku wierzchołkowi liścia[6].
Kwiaty
Zebrane w zwieszone koszyczki kwiatowe. Listki okrywy zewnętrznej w liczbie 5–8, osiągają do 2 cm długości i 0,5 cm szerokości, w czasie kwitnienia są rozpostarte, w czasie owocowania zwykle wzniesione. Okrywa wewnętrzna to 8 jajowatych i błoniastych listków, pomarańczowo zabarwionych na szczycie, osiągających do 9 mm długości. Na dnie koszyczka występują podobne do nich, choć węższe plewinki. Na brzegu koszyczka występują zwykle kwiaty języczkowate barwy złotożółtej[6] w liczbie do 8, osiągające do 1,5 cm długości[7]. Kwiaty rurkowate wewnątrz koszyczków są także żółte, ale drobne[6].
Owoce
Bardzo licznie powstające w koszyczkach (zwykle ponad 100) niełupki klinowatego kształtu – zwężające się ku nasadzie, do 6 mm długie i do 2 mm szerokie, o przekroju rombowatym (4-kanciaste), z 4 ościami. Ości i kanty owoców pokryte są haczykowatymi zadziorkami, poza tym powierzchnia owoców jest delikatnie prążkowana[6].
Gatunek podobny
Inne gatunki uczepów w Europie Środkowej zwykle nie mają kwiatów języczkowatych, koszyczki mają wzniesione, liście albo podzielone, a jeśli niepodzielone to nie zrastające się nasadami[6].

Biologia i ekologia

Roślina jednoroczna. Kwitnie od lipca do października[6]. Kwiaty są przedprątne, zapylane przez błonkówki i muchówki[8].

Występuje na brzegach wód – stawów, jezior, rowów, cieków wodnych, także na torfowiskach, wilgotnych łąkach, żwirowiskach, polach. W górach Europy Środkowej sięga do wysokości ok. 600 m n.p.m.[6] W Chinach, gdzie rośnie w Himalajach rośnie do wysokości 2300 m n.p.m.[7] Gatunek charakterystyczny związku Bidention tripartiti[9], ale częsty także w zbiorowiskach ze związku Nanocyperion flavescentis[6]. Liczba chromosomów 2n = 24, 48[7].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-02] (ang.).
  3. 1 2 3 Bidens cernua L., [w:] Plants of the World online [online], Royal Botanic Gardens Kew [dostęp 2025-05-25].
  4. Bidens cernua, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając, Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 92, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  6. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Helena Trzcińska-Tacik, Bidens L., Uczep, [w:] Bogumił Pawłowski, Adam Jasiewicz (red.), Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych, t. XII, Warszawa, Kraków: PAN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971, s. 206-208.
  7. 1 2 3 Bidens cernua Linnaeus, [w:] flora of China [online], eFloras [dostęp 2025-05-25].
  8. Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1965, s. 181.
  9. Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059.