| Data i miejsce urodzenia |
13 sierpnia 1910 Nagykomlós |
| Data śmierci |
9 maja 1976 |
| Pozycja |
obrońca |
| Kariera juniorska |
|
|
| Kariera seniorska[a] |
| Lata |
Klub |
Wyst. |
Gole |
| 1925–1928 |
Politehnica Timiszoara |
|
|
| 1928–1929 |
Banatul Timiszoara |
|
|
| 1930–1931 |
Politehnica Timiszoara |
|
|
| 1931–1934 |
CFR Bukareszt |
20 |
(14) |
| 1934–1935 |
CAO Oradea |
17 |
(4) |
| 1935–1939 |
Ripensia Timiszoara |
63 |
(7) |
| 1939–1940 |
CAM Timiszoara |
13 |
(0) |
| 1940–1941 |
Uzinele Metalurgice Cugir |
|
|
|
| Kariera reprezentacyjna |
| Lata |
Reprezentacja |
Wyst. |
Gole |
| 1931–1938 |
Rumunia |
9 |
(0) |
|
| Kariera trenerska |
| Lata |
Drużyna |
|
Kreis Timiș |
|
Metalurgistul Cugir |
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Vasile Chiroiu (ur. 13 sierpnia 1910 w Nagykomlós, Austro-Węgry, zm. 9 maja 1976 w Rumunii) − rumuński piłkarz, obrońca. Uczestnik mistrzostw świata z roku 1938. 9-krotny reprezentant Rumunii[1].
Kariera
W wieku 14 lat rozpoczął karierę piłkarza w Politehnice Timișoara, w której występował przez rok. W 1925 trafił do seniorów tej drużyny[2]. Następnie przeszedł do lokalnego rywala Politehniki - Banatulu, z którym doszedł do półfinałów w sezonie 1928/29 w I lidze rumuńskiej. W 1931 trafił do CFR-u Bukareszt, w którym w ciągu 3 lat rozegrał 20 spotkań i strzelił 14 bramek. 21 listopada 1931 zadebiutował w reprezentacji narodowej przeciwko Grecji. W 1935 trafił do Ripensii Timiszoara, z którą w 1936 sięgnął po mistrzostwo i puchar Rumunii. Drugi tytuł mistrza Rumunii zdobył w roku 1938 - również z Ripensią. Tego samego roku został powołany na Mundial 1938, który odbywał się we Francji[3]. Po zakończeniu kariery sportowej, został trenerem Metalurgistulu Cugir. W celu uniknięcia nieporozumień z jego kuzynem Tudorem Chiroiu, w rumuńskiej prasie nadano mu pseudonim Chiroiu II.