Vebjørn Rodal

lekkoatletyka
Vebjørn Rodal
Ilustracja
Vebjørn Rodal w 2010
Data i miejsce urodzenia

16 września 1972
Rennebu

Wzrost

188 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złotoAtlanta 1996lekkoatletyka
(bieg na 800 m)
Mistrzostwa świata
brązGöteborg 1995bieg na 800 m
Mistrzostwa Europy
srebroHelsinki 1994bieg na 800 m
Halowe mistrzostwa Europy
brązWalencja 1998bieg na 800 m

Vebjørn Rodal (ur. 16 września 1972 w Rennebu[1]) – norweski lekkoatleta, specjalizujący się w biegu na 800 metrów.

Wystąpił na w tej konkurencji igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie[1], gdzie dotarł do półfinału, podobnie jak na mistrzostwach świata w 1993 w Stuttgarcie[2]. Pierwszy medal na międzynarodowych zawodach zdobył na mistrzostwach Europy w 1994 w Helsinkach, gdzie zajął 2. miejsce w biegu na 800 metrów, przegrywając jedynie z Andreą Benvenutim z Włoch, a wyprzedzając Hiszpana Tomása de Teresę[3]. Został brązowym medalistą na tym dystansie na mistrzostwach świata w 1995 w Göteborgu, za reprezentującym Danię Wilsonem Kipketerem i Arthémonem Hatungimaną z Burundi[4].

Na igrzyskach olimpijskich w Atlancie w 1996 zdobył złoty medal, wyprzedzając Hezekiéla Sepenga z Południowej Afryki i Freda Onyanchę z Kenii oraz ustanowił swój rekord życiowy (1:42,58), który był wówczas również rekordem olimpijskim[1]. Zwycięzca superligi pucharu Europy w 1997[5]. Na mistrzostwach świata w 1997 w Atenach zajął 5. miejsce[6]. Podczas halowych mistrzostw Europy w 1998 w Walencji zdobył brązowy medal, za Nilsem Schumannem z Niemiec i Marko Koersem z Holandii[7]. Na mistrzostwach świata w 1999 w Sewilli odpadł w eliminacjach[8], a na igrzyskach olimpijskich w 2000 w Sydney w półfinale[1].

Sześciokrotnie był mistrzem Norwegii w biegu na 800 metrów (1992, 1996, 1997, 1999, 2000, 2002) oraz dwukrotnie w biegu na 1500 metrów (1995 i 1997)[9]. W 1994 został halowym mistrzem kraju w biegu na 400 metrów[10]. W 1996 został wybrany Sportowcem Roku w Norwegii.

Rekordy życiowe

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Vebjørn Rodal [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-11] (ang.).
  2. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 112 [dostęp 2021-05-11] (ang.).
  3. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 587 [dostęp 2021-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  4. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 112–113 [dostęp 2021-05-11] (ang.).
  5. European Cup A Final and Super League (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-05-11] (ang.).
  6. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 113 [dostęp 2021-05-11] (ang.).
  7. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 540–541 [dostęp 2021-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  8. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 113–114 [dostęp 2021-05-11] (ang.).
  9. Norwegian Championships' [online], GBRAthletics [dostęp 2010-07-29] (ang.).
  10. Norwegian Indoor Championships. GBRAthletics. [dostęp 2010-07-29]. (ang.).

Bibliografia