Vita Christi
 Vita Christi, 1487, drzeworyt | |
| Autor | |
|---|---|
| Tematyka | |
| Data powstania |
1334–1374 |
| Wydanie oryginalne | |
| Język | |
Vita Christi (pol. Życie Chrystusa) – główne dzieło Ludolfa Kartuza z Saksonii[1], niemieckiego mnicha z zakonu kartuzów (1300–1378), pisane przez 40 lat i ukończone w 1374.
Treść
Jest to nie tylko biografia Chrystusa, ale syntetyczna historia przeplatana komentarzami Ojców kościoła, rozważaniami dotyczącymi doktryny i moralności, naukami duchowymi, medytacją i modlitwami. Wywarła znaczący wpływ na rozwój medytacji chrześcijańskiej. Wprowadza koncepcję bezpośredniego, wirtualnego uczestnictwa czytelnika w scenach biblijnych, głównie dotyczących życia Chrystusa. Z tego powodu odegrała ważną rolę w ruchu Devotio moderna.
Znaczenie
W średniowieczu z powodu popularności określana była summa evangelica. Dowodem na jej znaczenie jest duża liczba zachowanych kopii i wydań, od dwóch pierwszych wydań w Strasburgu i Kolonii (1474), poprzez wydanie w Paryżu (1878), aż do najnowszego wydania w 2022 (4 tomy)[2]. W 1502 została przetłumaczona na kataloński przez Ambrosia Montesina i wydrukowana w Alcalá de Henares[1]. Dzięki temu metoda medytacji chrześcijańskiej została spopularyzowana w Hiszpanii. W 1522 podczas rekonwalescencji przeczytał ją Ignacy Loyola[1] – wywarła decydujący wpływ na jego przemianę duchową oraz metodę zawartą w jego książce Ćwiczenia duchowne, po raz pierwszy wydanych w 1548.
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 Cándido de Dalmases: Ignacy Loyola: życie i dzieło. Kraków: WAM, 2002, s. 38-39. ISBN 83-7097-925-4. (pol.).
- ↑ The Life of Jesus Christ Hardcover Set [online], Liturgical Press [dostęp 2024-11-17].
Linki zewnętrzne
- Ludolph of Saxony. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2024-10-20]. (ang.).