Vladimir Grbić
 | ||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
193 cm | |||||||
| Pozycja | ||||||||
| Kariera reprezentacyjna | ||||||||
| ||||||||
_pictogram.svg.png){kind=small}
Vladimir Grbić (ur. 14 grudnia 1970 w Zrenjaninie) – serbski siatkarz, reprezentant Jugosławii, Serbii i Czarnogóry. Mistrz olimpijski z Sydney z 2000 roku. Mistrz Europy z 2001 roku. Jeden z najlepszych siatkarzy świata przełomu XX i XXI wieku.
Jego ojciec Miloš (ur. 1943) w reprezentacji Jugosławii rozegrał 193 meczów. Był aktywnym siatkarzem w latach 1960-1982. Zdobył brązowy medal na Mistrzostwach Europy 1975 w Belgradzie. Po zakończeniu kariery przez długi czas był trenerem młodzieżowego klubu z Kleku, gdzie był także nauczycielem, a następnie dyrektorem. Został zasłużonym sportowcem Jugosławii. Jest laureatem Orderu Zasługi dla Ludu ze Srebrnym Wiankiem w 1975 roku.
Życiorys
Jest bratem innego sławnego serbskiego siatkarza, Nikoli Grbicia. Wraz z reprezentacją Serbii i Czarnogóry uczestniczył w Mistrzostwach Świata 2006 rozgrywanych w Japonii, gdzie Serbia i Czarnogóra zajęła 4. miejsce, w meczu o brązowy medal przegrywając z reprezentacją Bułgarii. W 2000 roku został wybrany chorążym reprezentacji Jugosławii na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney.
Po zakończeniu kariery siatkarskiej skoncentrował się na pracy z dziećmi i na nauce. Zrobił doktorat z wychowania fizycznego[1].
Obecnie jeden z czterech wiceprezesów (potpredsednik) Serbskiego Związku Piłki Siatkowej (OSSRB – Odbojkaški Savez Srbije) i członek komisji w FIVB do rozwoju światowej siatkówki (FIVB Development Commission).
Dnia 27.10.2011 roku został wprowadzony do Volleyball Hall of Fame wraz z takimi siatkarskimi sławami jak: Lorenzo Bernardi, Magaly Carvajal, Hugo Conte, Rita Crockett, Frantistek Stibitz[2][3][4].
Przebieg kariery
| Lata | Kluby |
|---|---|
| 1986–1988 | .svg.png){kind=small} Gik Banat Zrenjanin |
| 1988–1989 | OK Vojvodina Nowy Sad |
| 1989–1991 | HAOK Mladost Zagrzeb |
| 1991–1992 | .svg.png){kind=small} OK Vojvodina Nowy Sad |
| 1992–1995 |  Ignis Padwa |
| 1995–1997 | Alpitour Traco Cuneo |
| 1997–1998 |  Esporte Clube União Suzano |
| 1998–2001 | Piaggio Roma |
| 2001–2002 |  Osaka Blazers Sakai |
| 2002–2003 |  PAOK Saloniki |
| 2003–2004 |  Dinamo Moskwa |
| 2004–2007 | Maggiora Latina |
| 2007–2009 |  Fenerbahçe Stambuł |
Sukcesy klubowe
1992
1992
Superpuchar Europy:
- 1995, 1996
- 1996
- 2000
1996
- 1996
Puchar Europy Zdobywców Pucharów:
1998
- 2002
- 2004
- 2008
- 2008
- 2009
Sukcesy reprezentacyjne
z reprezentacją Jugosławii
z reprezentacją Serbii i Czarnogóry
Linki zewnętrzne
- Profil siatkarza na stronie klubu [dostęp 18 maja 2009]
- sylwetki wiceprezesów Serbskiego Związku Piłki Siatkowej (serb.)
- członkowie Komisji Rozwoju w FIVB
- video na serwisie You Tube: Vladimir "Vanja" Grbic, Serbia - 2011 Volleyball Hall of Fame Induction Video (ang.)
- Volleyball Hall of Fame Induction Class of 2011. volleyhall.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-11)]. (ang.)
Przypisy
- ↑ "Możesz być ich Sobieskim". Wyjątkowa więź braci Grbiciów. sportowefakty.wp.pl. Cytat: Vladimir z kolei skoncentrował się na pracy z dziećmi i na nauce. Zrobił nawet doktorat z wychowania fizycznego (pol.).
- ↑ „Hall of Fame: Bernardi raggiunge Velasco, Gardini e Giani”, volleyball.it. volleyball.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-04)]., dostęp 2011-10-26 (wł.).
- ↑ „Volleyball Hall of Fame Induction Class of 2011”, volleyhall.org. volleyhall.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-11)]. (ang.).
- ↑ Vladimir Grbić, volleyhall.org, (ang.).