Voldemārs Beišāns

Voldemārs Beišāns (ur. 21 września 1921 w Madonie) – radziecki (łotewski) kierowca rajdowy i wyścigowy, odznaczony tytułem Mistrza Sportu ZSRR.

Po zakończeniu II wojny światowej mieszkał w Lipawie, gdzie zaangażował się w amatorskie wyścigi motocyklem BMW, a także grał w piłkę nożną na pozycji bramkarza. Następnie pracował w Rydze jako taksówkarz. Reprezentując zespół RTP, wygrał długodystansowy wyścig (4000 km) przez ZSRR. Do początku lat 60. uczestniczył w rajdach samochodowych, rezygnując z tego po dyskwalifikacji w Rajdzie Tartu 1960. Następnie rywalizował w wyścigach samochodowych. Był jednym z pierwszych Łotyszy, który otrzymał Estonię 3. Beišāns zamontował do tego pojazdu importowany z Włoch gaźnik, zwiększając moc samochodu do 60 KM. W 1961 roku kierowca wygrał wyścig na torze Mežaparks, zdobywając tym samym tytuł mistrza Łotewskiej Formuły 3. W klasyfikacji Sowieckiej Formuły 3 był natomiast trzeci w klasyfikacji końcowej, zajmując m.in. drugie miejsce na torze Newskoje Kolco^[1]. Beišāns zajął również trzecie miejsce w międzynarodowym wyścigu na Newskoje Kolco, który wygrał Curt Lincoln^[2]. W sezonie 1962 został wicemistrzem ZSRR, wygrał również wyścig o nagrodę Kaleva. Rok później natomiast wygrał wyścigi o mistrzostwo Litwy i Łotwy. W 1964 roku wystartował w Sowieckiej Formule 4, wygrywając zawody na Nemanskoje Kolco i zdobywając wicemistrzostwo serii. W 1966 roku był trenerem i mechanikiem łotewskich kierowców: Alfrēdsa Ābolkalnsa, Viktorsa Tjaguņenki i Jūlijsa Vinte, którzy zdobyli pierwsze trzy miejsca w klasyfikacji Sowieckiej Formuły 4. W 1969 Beišāns po raz ostatni wystartował w wyścigu samochodowym, zajmując Seliją F4 siódme miejsce w wyścigu na torze Bikernieki. Po zakończeniu kariery sportowej był zawodowym kierowcą, zajmował się także hodowlą psów rasy borzoj^[1].