Volvo 140

Volvo serii 140

Volvo 144 z 1974 roku
Inne nazwy	Volvo 142 (sedan) Volvo 144 (sedan) Volvo 145 (kombi)
Producent	Volvo Car Corporation
Projektant	Jan Wilsgaard
Zaprezentowany	17 sierpnia 1966
Okres produkcji	19 sierpnia 1966 – 1974
Miejsce produkcji	Göteborg Gandawa Halifax Melbourne Shah Alam
Poprzednik	Volvo Amazon
Następca	Volvo 240
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	2-drzwiowy sedan 4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi
Skrzynia biegów	3-biegowa automatyczna 4-biegowa manualna 4-biegowa manualna z nadbiegiem
Napęd	tylny
Długość	142: 4640 mm 144: 4651 mm
Szerokość	1730 mm
Wysokość	1440 mm
Rozstaw osi	2604 mm
Masa własna	1120 – 1315 kg
Zbiornik paliwa	58 l
Liczba miejsc	5
Dane dodatkowe
Pokrewne	Volvo 164
Konkurencja	Alfa Romeo Giulia Audi F103 BMW E114 Fiat 125 Opel Ascona Peugeot 404/405 Saab 99 Toyota Carina Volkswagen K70 Volkswagen Typ 4

Volvo serii 140 – samochód osobowy klasy średniej produkowany przez szwedzkie przedsiębiorstwo motoryzacyjne Volvo Car Corporation w latach 1966 – 1974.

Decyzja o powstaniu nowego modelu marki Volvo zapadła w 1960 roku. Podjął ją ówczesny prezes marki – Gunnar Engellau. Projekt o oznaczeniu P660 miał być nieco większy, ale nie cięższy i droższy od poprzednika – modelu Amazon^[1].

17 sierpnia 1966 roku w hotelu Lorensberg w Göteborg zaprezentowano przełomową dla marki serię 140, która zapoczątkowała także nowy system nazewnictwa modeli. Pierwsza cyfra oznaczała serię, druga odpowiadała liczbie cylindrów silnika, a trzecia – liczbie drzwi^[2]. Dwa dni po premierze rozpoczęto produkcję seryjną pojazdu^[2]. Mimo że podczas prezentacji zaprezentowano równocześnie trzy wersje nadwoziowe pojazdu, wersja 142 (dwudrzwiowy sedan^[3]) wprowadzona została do produkcji w 1967 roku, a wersję 145 (kombi) w 1968 roku^[1].

W 1970 roku zaprezentowano wersję 145 Express, która otrzymała większą przestrzeń bagażową dzięki zastosowaniu podniesionego dachu od słupka B do końca nadwozia.

Auto napędzane było czterocylindrowym, umieszczonym z przodu, silnikiem benzynowym o pojemności 1.8 l i mocy maksymalnej 75 lub 96 KM. W 1969 roku gamę jednostek napędowych wzbogacono o 2 l silnik benzynowy o mocy 82 lub 100 KM^[2], a w 1971 roku zaprezentowano jednostką z elektronicznym wtryskiem paliwa o mocy 120 KM^[1].

Karoseria pojazdu otrzymała kontrolowane strefy zgniotu oraz wzmocnienia chroniące pasażerów podczas dachowania. Z biegiem lat pojazd doposażono m.in. w zagłówki oraz bezwładnościowe pasy bezpieczeństwa z sygnalizacją przypominającą o ich zapinaniu^[2].

Produkcję pojazdu zakończono w 1974 roku po zbudowaniu 1 251 371 egzemplarzy^[1], w tym 268 317 w wersji kombi^[4].