Węgiermuca
| Kontynent | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Państwo | |||||||||||||
| Lokalizacja | |||||||||||||
| Struga | |||||||||||||
| Długość | 30,32 km | ||||||||||||
| Źródło | |||||||||||||
| Współrzędne | |||||||||||||
| Ujście | |||||||||||||
| Recypient | Wierzyca | ||||||||||||
| Miejsce |
na północ od Pelplina | ||||||||||||
| Wysokość |
41,2 m n.p.m.[1] | ||||||||||||
| Współrzędne | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Węgiermuca – struga, prawy dopływ Wierzycy[2] o długości 30,32 km[3].
Płynie na Kociewiu. Źródła rzeki znajdują się na zachód od Skórcza na północno-wschodnim krańcu kompleksu leśnego Borów Tucholskich. Jeden z cieków źródłowych rzeki wypływa z jeziora Czarnoleskiego. Przepływa przez Pólko, Bobowo, Smoląg, Marywil. Uchodzi do Wierzycy na północ od Pelplina.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Węgiermuca na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-02-20].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 308, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Węgiermuca na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-02-20].
Linki zewnętrzne
- Węgiermuca, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 250.