Kariera klubowa
Władimir Manczew zawodową karierę rozpoczynał w 1996 roku w Spartaku Plewen grającym w rozgrywkach drugiej ligi bułgarskiej. Następnie przeniósł się do klubu Jantra Gabrowo, a latem 1998 roku został zawodnikiem Hebyru Pazardżik. Dla nowego klubu w 21 meczach drugiej ligi strzelił piętnaście bramek i dzięki dobrej skuteczności po zakończeniu rozgrywek trafił do CSKA Sofia. W 1999 roku wywalczył z nim Puchar Bułgarii, a w 2000 i 2001 roku sięgnął po tytuł wicemistrza kraju. W trakcie pierwszych dwóch sezonów spędzonych w nowej drużynie Manczew zdobył tylko pięć goli, jednak później imponował skutecznością. Podczas rozgrywek 2000/2001 zanotował szesnaście trafień w 24 pojedynkach, natomiast w sezonie 2001/2002 dzięki strzeleniu 21 bramek w 33 spotkaniach zapewnił sobie koronę króla strzelców. W letnim okienku transferowym Bułgar postanowił zmienić zespół i ostatecznie przeszedł do francuskiego Lille OSC. Tam miał zapewnione miejsce w podstawowej jedenastce i w linii ataku grał zazwyczaj razem z Chilijczykiem Héctorem Tapią. Z Lille Manczew zajął kolejno czternaste i dziesiąte miejsce w rozgrywkach Ligue 1, a w sezonie 2003/2004 z trzynastoma golami na koncie znalazł się na dziewiątym miejscu w klasyfikacji najlepszych strzelców. W 2004 roku bułgarski gracz podpisał kontrakt z beniaminkiem Primera División - Levante UD, jednak zajął z nim osiemnaste miejsce w ligowej tabeli i spadł do drugiej ligi. Sezon 2006/2007 Manczew spędził na wypożyczeniu w Realu Valladolid, w rundzie jesiennej rozgrywek 2007/2008 grał w Celcie Vigo, natomiast w rundzie wiosennej ponownie został piłkarzem Realu Valladolid. Latem 2008 roku Manczew powrócił do mistrza Bułgarii - CSKA Sofia.
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Bułgarii Manczew zadebiutował 15 sierpnia 2001 w wygranym 1:0 towarzyskim spotkaniu przeciwko Macedonii. Następnie został powołany przez Płamena Markowa do kadry na Mistrzostwa Europy 2004. Na turnieju tym Bułgarzy nie zdobyli jednak ani jednego punktu i zajęli ostatnie miejsce w swojej grupie. Manczew na mistrzostwach wystąpił tylko w przegranym 2:1 meczu z Włochami, kiedy to rozegrał pełne 90 minut. W późniejszym czasie bułgarski napastnik do kadry reprezentacji był powoływany bardzo rzadko. Wystąpił w dwóch spotkaniach w 2005 roku oraz dwóch meczach w 2007 roku, a następnie stracił miejsce w drużynie narodowej na stałe.
Linki zewnętrzne
| 1938–1950 |
|
|---|
| 1951–1960 |
- 1951: Miłanow (14)
- 1952: Isakow/Taszkow (10)
- 1953: Minczew (15)
- 1954: Taszkow (25)
- 1955: Diew (13)
- 1956: Władimirow (16)
- 1957: Iliew (14)
- 1958: Taszkow/Arnaudow (9)
- 1959: Wasilew (13)
- 1960: D. Jordanow/Kostow (12)
|
|---|
| 1961–1970 |
|
|---|
| 1971–1980 |
|
|---|
| 1981–1990 |
|
|---|
| 1991–2000 |
|
|---|
| 2001–2010 |
|
|---|
| 2011–2020 |
|
|---|
| od 2021 |
|
|---|
B RFG
Ligue 1
Primera División