Włodzimierz Kawecki
 | |
 podporucznik piechoty rezerwy | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-ukraińska |
Włodzimierz Jan Kawecki (ur. 26 maja 1905 w Jaworznie[1], zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski artysta malarz, poeta, grafik, inżynier leśnik, podporucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Był synem Bolesława i Krystyny z Abstorskich. Uczęszczał do szkoły podstawowej w Jaworznie[1]. Wykształcenie gimnazjalne zdobywał we Lwowie i Krakowie[1]. Uczestnik walk o Lwów w 1918 podczas wojny polsko-ukraińskiej (miał wówczas 13 lat). W 1923 uzyskał maturę[1]. Absolwent Wydziału Rolno-Lasowego Politechniki Lwowskiej z tytułem inżyniera leśnika, a następnie Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty. Pełnił służbę w 12 Pułku Piechoty.
Po zakończeniu studiów został zatrudniony w Sekcji Leśnej Małopolskiego Towarzystwa Rolniczego[2]. Był autorem artykułów popularnonaukowych z zakresu leśnictwa publikowanych w „Świadowidzie”, „IKC” i „Zagrodzie Wzorowej”[2]. Później pracował jako leśnik powiatowy w Żywcu[3]. Opracował wówczas kilka publikacji książkowych poświęconych zarówno lasom Żywiecczyzny, jak i jej kulturze, sztuce i tradycji[3]. Postulował i projektował utworzenie rezerwatów przyrody w trzech rejonach regionu żywieckiego: w obrębie Wielkiej Rajczy, pod Halą Rysianka oraz w górnych partiach Romanki[3]. Dwa z proponowanych przezeń rezerwatów utworzono za czasów Polski Ludowej[3].
Zajmował się rysownictwem i malarstwem[4]. Był uczniem Leona Wyczółkowskiego[4]. Jego prace były wystawiane w Krakowskim Towarzystwie Sztuk Pięknych[4].
Wobec zagrożenia konfliktem, w 1939 został zmobilizowany, a po wybuchu II wojny światowej walczył w kampanii wrześniowej w randze podporucznika[1]. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Starobielsku[5][6]. Wiosną 1940 wraz z innymi jeńcami z tego obozu został przewieziony do Charkowa i zamordowany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji biura politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Pogrzebano go potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[6], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[7].
Wybrane publikacje
Upamiętnienie
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[10][11][12]. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[13][14].
17 września 2010 w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w Jaworznie został zasadzony Dąb Pamięci w sposób zbiorowy upamiętnia dziewięć ofiar zbrodni katyńskiej, w tym Włodzimierza Kaweckiego[15][16]. Ponadto w kwietniu 2011 w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie zasadzono Dąb Pamięci honorujący Włodzimierza Kaweckiego (posadziła go córka Barbara Kawecka)[17].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Bednarz 2001 ↓, s. 205.
- 1 2 Bednarz 2001 ↓, s. 206.
- 1 2 3 4 Bednarz 2001 ↓, s. 207.
- 1 2 3 Bednarz 2001 ↓, s. 208.
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 313. ISBN 83-7001-294-9.
- 1 2 Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 219.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Włodzimierz Kawecki, Lasy Żywiecczyzny, ich teraźniejszość i przeszłość : [zarys monograficzny], Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1939.
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2014-04-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-16)].
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 165 [dostęp 2024-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ Dąb Pamięci | Jaworznicki Portal Społecznościowy - jaw.pl | Jaworzno [online], www.jaw.pl [dostęp 2017-11-20] (pol.).
- ↑ Dąb Pamięci dla ofiar Katynia - Aktualności - InSilesia.pl [online], insilesia.pl [dostęp 2017-11-20] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-21] (pol.).
- ↑ Gmina Ostrów Mazowiecka - Strona główna [online], www.gminaostrowmaz.home.pl [dostęp 2017-11-20] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-16] (pol.).
Bibliografia
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Informacja na stronie katyn-pamietam.pl. katyn-pamietam.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-16)].
- Zdzisław Bednarz, W pięćdziesiątą rocznicę śmierci inż. Włodzimierza Jana Kaweckiego (1905-1940) leśnika i artysty, „Karta Groni”, XXI, 2001, s. 205-208. (przedruk z czasopisma „Sylwan” R. 4/1996)
Linki zewnętrzne
- Włodzimierz Kawecki – publikacje w bibliotece Polona