Warszawice
| wieś | |
 Kościół pw. św. Jana Chrzciciela | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2023) |
388[1] |
| Strefa numeracyjna |
25 |
| Kod pocztowy |
08-443[2] |
| Tablice rejestracyjne |
WOT |
| SIMC |
0688090[3] |
Położenie na mapie gminy Sobienie-Jeziory _location_map.png) | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu otwockiego  | |
 51°58′15″N 21°18′34″E/51,970833 21,309444[4] | |
Warszawice – wieś sołecka[5] w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Sobienie-Jeziory[6][3]. Leży 35 km (w linii prostej) od centrum Warszawy w stronę Otwocka i Karczewa. Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 805.
Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Jana Chrzciciela.
Wieś szlachecka Warsewicze położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie czerskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego[7]. Do 1939 roku istniała gmina Warszawice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Części wsi
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0688108 | Brzezinki | część wsi |
Historia
Nazwa pochodzi prawdopodobnie od Warsza z rodu Rawiczów, później jego potomków Warszowiców. Do dziś utrzymuje się nieoficjalna nazwa Warszewice, dawniej były to też Warszowice.
We wsi natrafiono na ślady dużego cmentarzyska typu kloszowego z okresu kultury łużyckiej. Wieś należąca do Warszowiców, w 1476 nadana przez Konrada III Rudego. Dziedzicem wsi był m.in. Paweł Warszewicki (1524-1603) - mówca, wierszopis i sekretarz królewski oraz Stanisław (1524-1591) - teolog, wychowawca króla Zygmunta III Wazy, jeden z organizatorów Akademii Wileńskiej, obydwaj po studiach we Włoszech.
Wieś w okresie PRL znana z wikliniarstwa.
Zabytki
- Kościół parafialny
W Warszawicach znajduje się drewniany kościół parafialny pod wezwaniem Świętego Jana Chrzciciela. Zbudowany został w 1756 z fundacji marszałka wielkiego koronnego Franciszka Bielińskiego. Jest to kościół trójnawowy, w którym nawę główną od bocznych oddzielają kolumny. Strop w nawach i nad prezbiterium jest płaski, pokryty częściowo polichromią z drugiej połowy XIX wieku. Wyposażenie kościoła pochodzi w większości z końca XVII i XVIII wieku. Krucyfiks na belce tęczowej jest barokowy i pochodzi z pierwszej połowy XVIII w. Obok kościoła znajduje się zabytkowa murowana dzwonnica. W bocznym ołtarzu gotycka rzeźba Madonny z Dzieciątkiem z ok. 1370-1380.
- Cmentarz parafialny
Na miejscowym cmentarzu znajdują się późnoklasycystyczne nagrobki Agnieszki Robakiewicz zm. w 1842 i Leopolda Radzińskiego zm. 1853. Znajdują się tu także mogiły żołnierzy z Oddziału Wydzielonego majora Jasiewicza, którzy w dniach 9-12 września 1939 roku bronili przeprawy mostowej w Piwoninie oraz z 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki poległych w dniach 23-26 sierpnia 1944 roku na Kępie Radwankowskiej.
- Dodatkowe informacje
W Archiwum Państwowym m. st. Warszawy Oddział w Otwocku wśród źródeł archiwalnych do badań genealogicznych znajdują się "Akta gminy Warszawice" (zawierające księgi ludności stałej) o granicznych datach 1872-1939.
Przypisy
- ↑ Raport o stanie gminy Sobienie-Jeziory w 2023. Liczba mieszkańców w dn. 31.12.2023 s. 7
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1440 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- 1 2 3 GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 144349
- ↑ BIP gminy, sołectwa
- 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 5: Mazowsze, Warszawa 1895, s. 217, Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
Bibliografia
Linki zewnętrzne
- Warszawice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 100.
