Warszojer Jidisze Cajtung

Warszojer Jidisze Cajtung (jid. ‏ווארשויער יודישע צייטונג‎, niem. Warschauer Jüdische Zeitung, pol. Warszawska Gazeta Żydowska) – wydawany w Warszawie tygodnik żydowski w języku jidysz. Tygodnik wydawano w latach 1867–1868, była to pierwsza gazeta na ziemiach polskich wydawana w jidysz.

Założycielem i redaktorem naczelnym gazety był Hilel Glatsztern^[1]. Glatsztern, jako maskil, był przeciwnikiem używania języka jidysz, zakładając gazetę chciał jednak promować idee haskalowe wśród społeczności żydowskiej mówiącej w większości w tym języku^[2].

Pierwszy numer ukazał się 27 stycznia^?/8 lutego 1867 roku, nakład wynosił 180 egzemplarzy. Gazeta pisana była w dialekcie tzw. „jidysz-dajcz”, Glatsztern dążył jednak do usunięcia z pisma germanizmów^[3]. Gazeta była skierowana do „prostego ludu”, następnie planowano docierać także do mieszczan, rzemieślników i kupców^[1]. W gazecie publikowano m.in. reportaże, zarządzenia władz, felietony oraz korespondencję przesyłaną przez czytelników^[3][2].

Działalność gazety spotkała się z utrudnieniami ze strony cenzury, była natomiast życzliwie przyjmowana m.in. przez część prasy nieżydowskiej, życzliwe artykuły na jej temat publikowano m.in. w „Dzienniku Warszawskim”^[3]. Krytykowano z kolei nieporadny język autorów^[3].

Pismo zostało zlikwidowane po wydaniu 50 numerów, 11 stycznia^?/23 stycznia 1868 roku, z powodów finansowych^[1]. Pismo doprowadziło do pojawienia się w publicystyce żydowskiej reportaży społecznych, doprowadziło również do wyrobienia u Żydów nawyku czytania w języku jidysz^[1][3].

• Warszojer Jidisze Cajtung na stronie Centralnej Biblioteki Judaistycznej
• Warszojer Jidisze Cajtung na stronie Biblioteki Narodowej Izraela