Wazodylatacja

Wazodylatacja, wazodilatacja – rozkurcz mięśni gładkich w ścianie naczyń krwionośnych. Skutkiem tego procesu jest poszerzenie światła naczyń i spadek ciśnienia krwi, ponieważ rośnie ogólna objętość układu krwionośnego przy stałej objętości krwi. Procesem przeciwnym do wazodylatacji jest wazokonstrykcja.

Substancje powodujące wazodylatację (wazodylatatory) są stosowane jako leki w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz chorób obwodowych naczyń krwionośnych.

• adenozyna (wyjątkiem jest tętnica doprowadzająca ciałka nerkowego: adenozyna powoduje jej wazokonstrykcję)
• inozyna
• adrenalina i noradrenalina – poszerzają naczynia krwionośne w mięśniach szkieletowych i naczyniach wieńcowych, działając na receptory beta-2 adrenergiczne. Substancje te powodują jednak wazokonstrykcję innych naczyń.
• przedsionkowy peptyd natriuretyczny
• bradykinina
• histamina – jeden z mediatorów stanu zapalnego oraz reakcji alergicznej. Jej gwałtowny wyrzut, pojawiający się na przykład we wstrząsie anafilaktycznym, powoduje nagły, niekiedy zagrażający życiu, spadek ciśnienia.
• kwas nikotynowy
• tlenek azotu – silny endogenny przekaźnik powodujący rozkurcz mięśni gładkich naczyń krwionośnych. Działanie grupy leków zwanych ogólnie nitratami (między innymi nitrogliceryny) opiera się na dostarczaniu egzogennych grup NO.
• czynnik aktywujący płytki
• prostacyklina i inne prostaglandyny
• tetrahydrokannabinol – substancja czynna marihuany, mająca łagodne działanie wazodylatacyjne (będące przyczyną zaczerwienienia oczu u palaczy)
• papaweryna – alkaloid opium o silnym działaniu rozkurczającym (nie tylko naczynia)
• neurotensyna – czynnik regulacyjny w przewodzie pokarmowym