Inozyna
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C10H12N4O5 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
268,23 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wygląd |
biały proszek[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| DrugBank | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| ATC | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Inozyna (łac. Inosinum) – organiczny związek chemiczny, nukleozyd purynowy zawierający hipoksantynę jako zasadę azotową. Stanowi prekursor w biosyntezie AMP i GMP.
W dużym stężeniu naturalnie występuje w mięsie ryb[5]. W organizmie człowieka powstaje jako metabolit pośredni puryn, rozkładając się dalej głównie do kwasu moczowego[6].
Wpływa na aktywność limfocytów, zwiększając ich aktywność przeciwwirusową. W postaci kompleksu z kwasem 4-acetamidobenzoesowym i 1-dimetyloamino-2-propanolem (tzw. pranobeks inozyny) stosowana jest jako lek przeciwwirusowy, np. przeciw wirusom Herpes simplex typu I lub II i Varicella zoster[6].
W badaniach klinicznych wykazuje również działanie antydepresyjne i neurostymulujące[5].
Przypisy
- 1 2 3 4 Inozyna. The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2013-03-17]. (ang.).[niewiarygodne źródło?]
- 1 2 Inosine, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2013-03-17] (ang.).
- 1 2 Inosine (nr 57470) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
- ↑ Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
- 1 2 Junko Muto, Hosung Lee, Hyunjin Lee, Akemi Uwaya i inni. Oral administration of inosine produces antidepressant-like effects in mice. „Scientific Reports”. 4 (art. nr 4199), 2014. DOI: 10.1038/srep04199. PMID: 24569499. PMCID: PMC3935199.
- 1 2 Inozyny pranobeks (inosine pranobex). [w:] Medycyna praktyczna dla lekarzy [on-line]. bazalekow.mp.pl. [dostęp 2015-09-08].
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

