Prokaina

Prokaina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C13H20N2O2

Masa molowa

236,31 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

59-46-1 (wolna zasada)
51-05-8 (chlorowodorek)

PubChem

4914

DrugBank

DB00721

Podobne związki
Podobne związki

benzokaina, lidokaina, kwas p-aminobenzoesowy

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

N01BA02, C05AD05, S01HA05, N01BA52

Prokaina, nowokaina – organiczny związek chemiczny, ester N,N-dietyloaminoetylowy kwasu p-aminobenzoesowego. Lek znieczulający o długim czasie narastania znieczulenia i krótkotrwałym działaniu[1], stosowany do znieczuleń nasiękowych, nadoponowych i rdzeniowych[5]. Nie przenika przez błony śluzowe, dlatego nie może być używany do znieczuleń powierzchniowych[6]. Zbuforowany roztwór prokainy (tzw. geriokaina) był popularny jako lek geriatryczny, jego skuteczność w tym wskazaniu jest jednak kwestionowana[7][8][9]. Jej działanie polega na blokowaniu kanałów sodowych[10].

Nazwy handlowe

  • Polocainum hydrochloricum (producenci: Galfarm, Pharma Cosmetic, Amara) – substancja do receptury
  • Injectio Polocaini Hydrochlorici (producent: Polpharma) – ampułki 10 ml zawierające roztwór 1%, ampułki 1 i 2 ml zawierające roztwór 2%

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Procaine, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB00721 [dostęp 2020-06-23] (ang.).
  2. 1 2 3 Procaine, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2010-08-14] (ang.).
  3. 1 2 Prokaina, chlorowodorek (107467) [online], Merck Chemicals [dostęp 2010-08-14] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-27].
  4. ↑ Prokaina (nr P9879) w katalogu produktów Sigma-Aldrich (Merck).
  5. ↑ Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy, Wojciech Kostowski (red.), Zbigniew S. Herman (red.), Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 454, ISBN 978-83-200-3725-8.
  6. ↑ Jan Kazimierz Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska, Robert Adamowicz, Leki współczesnej terapii, Warszawa: Split Trading, 2005, s. 533, ISBN 83-85632-82-4.
  7. ↑ S. Kanowski, Do the so-called “geriatric agents” fulfill the criteria of a rational drug therapy?, „Verhandlungen der Deutschen Gesellschaft für Innere Medizin”, 83, s. 972–982, PMID: 612073.
  8. ↑ R.W. Fuller, B.W. Roush, Procaine hydrochloride as a monoamine oxidase inhibitor: implications for Geriatric therapy, „Journal of the American Geriatrics Society”, 25 (2), 1977, s. 90–93, PMID: 833415.
  9. ↑ I. Zwerling i inni, Effects of a procaine preparation (Gerovital H3) in hospitalized geriatric patients: a double-blind study, „Journal of the American Geriatrics Society”, 23 (8), 1975, s. 355–359, PMID: 1097490.
  10. ↑ Tadeusz Krzymowski, Jadwiga Przała, Fizjologia zwierząt. Podręcznik dla studentów wydziałów medycyny weterynaryjnej, wydziałów biologii i hodowli zwierząt akademii rolniczych i uniwersytetów, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2005, s. 27, ISBN 83-09-01792-8.

Bibliografia

  • Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy, Wojciech Kostowski (red.), Zbigniew S. Herman (red.), Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 454–455, ISBN 978-83-200-3725-8.
  • Jan Kazimierz Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska, Robert Adamowicz, Leki współczesnej terapii, Warszawa: Split Trading, 2005, s. 533–534, ISBN 83-85632-82-4.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.