Cefuroksym

Cefuroksym

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C16H16N4O8S
Masa molowa	424,39 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	55268-75-2
PubChem	41375
DrugBank	DB01112
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie 145 mg/l (sól sodowa)[1] Temperatura topnienia 218–225 °C[1] logP −0,16[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-06-21] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła[2] Uwaga Zwroty H H317, H334 Zwroty P P280 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanego źródła[2] Szkodliwy (Xn) Zwroty R R42/43 Zwroty S S22, S36/37, S45 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[3] 0 2 0   Dawka śmiertelna LD50 >10 g/kg (szczur, doustnie)[2]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	J01DC02 J01DC52
Stosowanie w ciąży	kategoria B
Farmakokinetyka Okres półtrwania 80 min Wydalanie z moczem

Cefuroksym – organiczny związek chemiczny, półsyntetyczna cefalosporyna II generacji o działaniu bakteriobójczym o szerokim spektrum przeciwbakteryjnym. Aktywny wobec bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Nieaktywny wobec bakterii atypowych. Nie wchłania się z przewodu pokarmowego, stąd stosuje się podawanie drogą parenteralną (pozajelitową). Nie jest metabolizowany, a jego biologiczny okres półtrwania wynosi ok. 80 min. Wydalanie następuje przez nerki^[4].

Do stosowania doustnego przeznaczony jest prolek, aksetyl cefuroksymu. Jest to bardziej lipofilowa pochodna cefuroksymu, jego ester z 1-(1-ketoetoksy)etan-1-olem. Jego dostępność biologiczna wynosi 40–52% (wyższa jest po posiłku). Podobnie jak cefuroksym, nie jest metabolizowany i jest wydalany przez nerki, jednak ma dłuższy okres półtrwania: 1,2–1,5 godziny^[5].

• zakażenia układu oddechowego,
• zapalenie ucha środkowego,
• zakażenie skóry i tkanek miękkich,
• zakażenia układu moczowego,
• rzeżączka,
• borelioza.

• nadwrażliwość na antybiotyki cefalosporynowe lub penicyliny,
• niewydolność nerek.

• reakcje alergiczne (wysypka, eozynofilia, gorączka, rzadko anafilaksja),
• zapalenie żył,
• dodatni test Coombsa,
• anemia hemolityczna (rzadko),
• granulocytopenia i trombocytopenia^[6].

Preparaty cefuroksymu mają postać proszku do sporządzania zawiesiny lub roztworu do wstrzyknięć. W Polsce są dostępne: Aprokam, Biofuroksym, Cefuroxim-MIP i Zinacef^[7].

Preparaty aksetylu cefuroksymu to tabletki lub proszek/granulat do sporządzania zawiesiny doustnej. W Polsce są dostępne: Bioracef, Cefox, Cefuroxime, Ceroxim, Furocef, Tarsime, Xorim, Xorimax, Zamur, Zinnat i Zinoxx^[8].

• Cefuroksym^[4]: Dożylnie lub domięśniowo. Zwykle u osób dorosłych 0,75–1,5 g trzy razy na dobę.
• Aksetyl cefuroksymu^[5]: Doustnie. Zwykle u osób dorosłych 0,25–0,5 g dwa razy na dobę.

• Indeks leków Medycyny Praktycznej. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005. ISBN 83-7430-006-X. Brak numerów stron w książce
• Leki Współczesnej Terapii. Wyd. XVIII. Warszawa: Split Trading. ISBN 83-85632-95-6. Brak numerów stron w książce