Wersenian disodu

Wersenian disodu
	; Próbka dwuwodnego wersenianu disodu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	2,2'-(etano-1,2-diylobis((karboksymetylo)azanodiylo))dioctan disodu
	Inne nazwy i oznaczenia
	komplekson III, etylenodiaminotetraoctan disodu, edetynian disodu, pot. EDTA
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C10H14N2O8Na2
Masa molowa	336,21 g/mol
Wygląd	bezbarwne, bezwonne ciało stałe (dihydrat)
	Identyfikacja
Numer CAS	6381-92-6
PubChem	8759
DrugBank	DB14600
SMILES
	C(CN(CC(=O)O)CC(=O)[O-])N(CC(=O)O)CC(=O)[O-].[Na+].[Na+]
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	10,8 g/100 ml (22 °C)
Temperatura topnienia	248 °C (dihydrat)
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2017-07-25]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki; wersenian disodu dihydrat
Zwroty H	H332, H373
Zwroty P	P260
Numer RTECS	AH4410000
	Podobne związki
Inne kationy	kwas wersenowy
Podobne związki	kwas nitrylotrioctowy
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Wersenian disodu, komplekson III – organiczny związek chemiczny, sól disodowa kwasu wersenowego. Ma zdolność tworzenia kompleksów (chelatów) z różnowartościowymi metalami, przy czym niezależnie od wartościowości oznaczanego metalu zawsze wiąże jeden atom. W kompleksometrii stosowany jest częściej niż wolny kwas wersenowy z uwagi na lepszą rozpuszczalność w wodzie^[2]^[3]. Jako czynnik kompleksujący w analizie jest najważniejszym kompleksonem. Stosowany także jako odczynnik maskujący w analizie jakościowej.

Uwagi

↑ Określenie EDTA na wersenian disodowy jest niewłaściwe, gdyż akronim EDTA (z ang. ethylenediaminetetraacetic acid) odnosi się do wolnego kwasu wersenowego, a nie jego soli.

1 2 Ethylenediaminetetraacetic acid disodium salt (nr ED2SS) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2017-07-25]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
1 2 AndrzejA. Cygański AndrzejA., Chemiczne metody analizy ilościowej, wyd. 6, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2005, s. 393–395, ISBN 83-204-3055-0 .
↑ TadeuszT. Lipiec TadeuszT., Zdzisław StefanZ.S. Szmal Zdzisław StefanZ.S., Chemia analityczna z elementami analizy instrumentalnej, wyd. 4, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1976, s. 431–432 .