Wikłacz rdzawogłowy
| Malimbus castaneiceps[1] | |||
| (Sharpe, 1890) | |||
 Samiec | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
wikłacz rdzawogłowy | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Wikłacz rdzawogłowy[4] (Malimbus castaneiceps) – gatunek małego ptaka z rodziny wikłaczowatych (Ploceidae). Endemiczny dla wschodniej Afryki, znany tylko ze stanowisk na granicy Kenii i Tanzanii, gdzie występuje na wysokości 250–1500 m n.p.m.
Systematyka
Gatunek monotypowy[5][6]. Autorzy Birds of the World, Handbook of the Birds of the World i Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) zaliczają gatunek do rodzaju Ploceus[7][8][6].
Morfologia
Długość ciała 14 cm, masa ciała 18–24 g[5]. Obie płci są ubarwione na żółto. Samiec odznacza się rdzawym „nalotem” na głowie i piersi. Samica ma jasną brewkę nad okiem i kreskowanie na grzbiecie.
Występowanie
BirdLife International podaje zasięg występowania (EOO) – 53200 km²[3]. Wikłacz rdzawogłowy jest gatunkiem stadnym. Zamieszkuje różnorodne tereny drzewiaste, lęgnie się w trzęsawiskach.
Status zagrożenia
IUCN uznaje wikłacza rdzawogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[3].
Przypisy
- ↑ Malimbus castaneiceps, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Taveta Golden Weaver (Ploceus castaneiceps). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)]. (ang.).
- 1 2 3 BirdLife International, Ploceus castaneiceps, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2020-3 [dostęp 2021-03-03] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Ploceinae Sundevall, 1836 - wikłacze (wersja: 2020-01-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-03].
- 1 2 A. Craig: Taveta Golden Weaver (Ploceus castaneiceps). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2015. [dostęp 2015-12-01]. (ang.).
- 1 2 F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Old World sparrows, snowfinches, weavers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-03]. (ang.).
- ↑ Adrian J.F. Craig, Taveta Golden-Weaver (Ploceus castaneiceps), version 1.0, „Birds of the World”, 2020, DOI: 10.2173/bow.tagwea1.01species_shared.bow.project_name, ISSN 2771-3105 [dostęp 2023-12-27] (ang.).
- ↑ HBW and BirdLife International, Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 8 [online], grudzień 2023 [dostęp 2023-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2023-12-14].
Bibliografia
- Terry Stevenson, John Fanshawe: Birds of East Africa: Kenya, Tanzania, Uganda, Rwanda and Burundi. New Jersey: Princeton University Press, 2002. ISBN 0-691-12665-8. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).