Wiktor Martynowski
.jpg) Wiktor Martynowski około 1935 | |
| Data i miejsce urodzenia |
17 października 1887 |
|---|---|
| Data śmierci |
po 1938 |
| Poseł na Sejm IV kadencji (II Rzeczypospolitej) | |
| Okres |
od 1935 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
 _3r_BAR.svg.png){kind=small} _BAR.svg.png){kind=small}  | |
Wiktor Martynowski (ur. 17 października 1887 w Warszawie, zm. po 1938) – polski rolnik, działacz niepodległościowy i społeczny, poseł na Sejm IV kadencji (1935–1938) w II Rzeczypospolitej.
Życiorys
Urodził się 17 października 1887 w Warszawie, w rodzinie Józefa[1][2][3].
Podczas I wojny światowej należał do POW, w czasie wojny polsko-bolszewickiej służył w Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego, następnie jako pracownik Wydziału Osadnictwa Żołnierskiego przy Gabinecie Ministra Spraw Wojskowych. Został formalnie przeniesiony do rezerwy i jako oficer rezerwy pozostawiony w służbie czynnej[4][5]. Pełnił funkcję przedstawiciela MSWojsk. przy Okręgowym Urzędzie Ziemskim w Grodnie[6]. Jego oddziałem macierzystym był 3 dywizjon taborów w Sokółce[7][5][6]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 101. lokatą w korpusie oficerów rezerwy taborowych[8][9]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Grodno i posiadał przydział do Kadry 3 dywizjonu taborów[10].
Po przejściu do rezerwy prowadził gospodarstwo rolne w osadzie Rokitno (w gminie Wiercieliszki, w powiecie grodzieńskim), które otrzymał w ramach osadnictwa wojskowego[11][1].
Pełnił szereg funkcji społecznych, był m.in.: członkiem Rady Gminnej w Wierciliszkach, Wydziału Powiatowego, Komunalnej Kasy Oszczędności, Kasy Stefczyka, Związku Powiatowego Rolników i Zjednoczenia Rolniczo-Handlowego w Grodnie. Był kilkakrotnie powoływany do Centralnego Związku Osadników w Warszawie. Politycznie był związany z BBWR.
W wyborach parlamentarnych w 1935 roku został wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935–1938) 61 940 głosami z listy BBWR z okręgu nr 44, obejmującego powiaty: grodzieński i wołkowyski. W kadencji tej pracował w komisji skarbowej. W marcu 1936 roku został wybrany do specjalnej komisji budowlanej[12][13].
W V kadencji był zastępcą senatora z województwa białostockiego[13].
W 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy organów NKWD Zachodniej Białorusi[14]. Dalsze losy Martynowskiego nie są znane[13].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości z Mieczami – 27 czerwca 1938 „za pracę na polu odzyskania niepodległości”[15][1][16]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie – 1921[17][18]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 10 listopada 1933 „za zasługi na polu pracy społecznej”[19]
- Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej
Przypisy
- 1 2 3 Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-11].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-11].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-11].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 1 marca 1923, s. 154.
- 1 2 Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1030.
- 1 2 Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 940.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 178.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1045.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 955.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 186, 713.
- ↑ Wykaz osadników wojskowych Polskie Towarzystwo Genealogiczne. Biblioteka kresowa. https://kresy.genealodzy.pl
- ↑ Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 179.
- 1 2 3 Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Wiktor Martynowski. [dostęp 2012-07-08].
- ↑ Indeks Represjonowanych. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-11-11].
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-11].
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2035 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 40, poz. 1854, s. 1564)
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-11].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 279.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.