Wilbur Ware

Wilbur Ware
Imię i nazwisko

Wilbur Bernard Ware

Data i miejsce urodzenia

8 września 1923
Chicago

Data i miejsce śmierci

9 wrzesnia 1979
Filadelfia

Instrumenty

kontrabas

Gatunki

jazz

Zawód

muzyk

Wydawnictwo

Riverside

Powiązania

Sun Ra, Johnny Griffin, Thelonious Monk, Sonny Rollins

Wilbur Bernard Ware (ur. 8 września 1923 w Chicago, zm. 9 września 1979 w Filadelfii)[1] – afroamerykański kontrabasista jazzowy, jeden z najbardziej biegłych technicznie i wpływowych, bebopowych przedstawicieli tego instrumentu[1].

Życiorys

Już w dzieciństwie grał na banjo, perkusji i skrzypcach. Jako nastolatek zaczął grać na kontrabasie[1]. Początkowo był samoukiem i występował z zespołach kościelnych. Jednakże jako uczeń DuSable High School, słynnej „kuźni gwiazd jazzu”, trafił pod opiekę nauczyciela muzyki i dyrygenta orkiestry szkolnej – Waltera Dyetta, który miał duży wpływ na jego rozwój muzyczny[2].

Po odbyciu służby wojskowej podczas II wojny światowej w 1946 wrócił do rodzinnego Chicago[3]. Od razu dołączył do środowiska jazzu. Grał z trębaczem Royem Eldridge’em, skrzypkiem Stuffem Smithem, pianistą Juniorem Mance’em i saksofonistami Sonnym Stittem oraz Johnnym Griffinem, z którym w latach 50. dokonał licznych nagrań[1].

Był także członkiem wczesnego składu Sun Ra Arkestra, następnie podjął pracę z formacją perkusisty Arta Blakeya, z którą w 1956 pojechał do Nowego Jorku[4]. W latach 1957–1958 współpracował z pianistą Theloniousem Monkiem, grając w jego legendarnych zespołach razem z saksofonistą Johnem Coltrane’em[3]. Ponadto w 1957 wziął udział w słynnych, rejestrowanych koncertach tria saksofonisty Sonny’ego Rollinsa w klubie The Village Vanguard[4]. W tym samym roku nagrał jako lider swój jedyny album, który otrzymał tytuł: The Chicago Sound. Wydała go wytwórnia Riverside, która przez pewien okres zatrudniała go w charakterze sidemana[1].

W 1960 wraz z perkusistą Maxem Roachem i innymi muzykami dołączył do grupy tzw. Newport Rebels, którą powołał kontrabasita Charles Mingus w proteście przeciwko rzekomej komercjalizacji festiwalu jazzowego w Newport[5]. W tym czasie już od dawna był uzależniony od narkotyków, czego skutkiem był pogarszający się stan jego zdrowia[3]. W 1963 wrócił do Chicago i do 1968 zaprzestał grać[4]. W 1969 znów zaczął pracować. Zagrał w świetnych sesjach nagraniowych zespołów prowadzonych przez perkusistę Elvina Jonesa i saksofonisty Archiego Sheppa[1].

Pod koniec życia przeniósł się do Filadelfii, gdzie zmarł[4]. Powodem śmierci była rozedma płuc. Miał 56 lat.

A Great Day in Harlem

12 sierpnia 1958 został uwieczniony razem z 56. innymi muzykami jazzowymi na słynnej fotografii, zatytułowanej Wielki dzień w Harlemie (A Great Day in Harlem)[5]. Jej autorem był fotograf Art Kane, który wykonał ją na zamówienie czasopisma „Esquire”[5][6].

Wybrana dyskografia

Jako lider lub współlider

  • 1956 Jazz Rhythm Records – Volume 3 – Don Abney-Mundell Lowe-Wilbur Ware-Bobby Donaldson (MMO – Music Minus One)
  • 1957 The Chicago Sound – Wilbur Ware Quintet Featuring Johnny Griffin (Riverside)
  • 2012 Wilbur Ware – Super Bass (Wilbur Ware Institute)

Jako sideman

Z Artem Blakeyem
Z Sonnym Clarkiem
  • 1957 Dial „S” For Sonny – Sonny Clark with Art Farmer, Curtis Fuller, Hank Mobley, Wilbur Ware, Louis Hayes (Blue Note)
Z Kennym Dorhamem
  • 1957 2 Horns/2 Rhythm (Riverside)
Z Johnnym Griffinem
  • 1958
    • Johnny Griffin (Argo)
    • Johnny Griffin Sextet (Riverside)
    • Way Out! (Riverside)
Z Cliffordem Jordanem
  • 1957 Jenkins, Jordan and Timmons (Prestige)
  • 1961 Starting Time (Jazzland)
  • 1972 In the World (Strata-East)
  • 1977 Remembering Me-Me (Muse)
Z Herbiem Mannem
  • 1957 The Jazz We Heard Last Summer (Savoy)
Z Blue Mitchellem
  • 1958 Big 6 (Riverside)
Z Hankiem Mobleyem
  • 1957 Hank (Blue Note)
Z Theloniousem Monkiem
  • 1957
    • Thelonious Himself (Riverside)
    • Monk’s Music (Riverside)
    • Mulligan Meets Monk (Riverside)
  • 1961 Thelonious Monk with John Coltrane (Jazzland)
Z J.R. Monterosem
  • 1956 J.R. Monterose (Blue Note)
Z Lee Morganem
  • 1956 Lee Morgan Indeed! (Blue Note)
Z Cecilem Payne’em
  • 1973 Zodiac (Strata-East)
Z Ritą Reys
  • 1956 The Cool Voice of Rita Reys (Columbia)
Z Sonnym Rollinsem
  • 1958 Sonny Rollins – A Night at the „Village Vanguard” (Blue Note)
  • 1987
    • Sonny Rollins – A Night at the „Village Vanguard” – Volume 1 (Blue Note) – CD
    • Sonny Rollins – A Night at the „Village Vanguard” – Volume 2 (Blue Note) – CD
Z Zootem Simsem
  • 1957 Zoot! (Riverside)
Z Tootsem Thielemansem
  • 1958 Man Bites Harmonica! (Riverside)

Zestawienie wg dat wydania płyt

Instytut Wilbura Ware’a

W latach 70. powstał przy udziale muzyka The Wilbur Ware Institute[7]. Jego celem jest zachowanie historii jazzu widzianej i przeżytej przez innowatorów i wybitnych artystów, którzy tworzyli, wykonują i utrwalają tę formę sztuki[7]. Instytut ma siedzibę w Nowym Jorku.

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 Wilbur Ware. allmusic.com. [dostęp 2025-01-12]. (ang.).
  2. ↑ Saluting Capt. Walter Dyett, who made stars at DuSable. „Chicago Tribune”. [dostęp 2025-02-12]. (ang.).
  3. 1 2 3 Wilbur Ware. AllAboutJazz. [dostęp 2025-01-12]. (ang.).
  4. 1 2 3 4 Wilbur Ware. Blue Note. [dostęp 2025-01-12]. (ang.).
  5. 1 2 3 Wilbur Ware. A Great Day In Harlem. [dostęp 2025-01-12]. (ang.).
  6. ↑ Art Kane – Harlem 1958. artkane.com. [dostęp 2025-01-12]. (ang.).
  7. 1 2 Thw Wilbur Ware Institute. artkane.com. [dostęp 2025-01-12]. (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.