Wilgowron mniejszy
| Quiscalus quiscula[1] | |||
| (Linnaeus, 1758) | |||
![]() Samiec | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
wilgowron mniejszy | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
![]() | |||
| Zasięg występowania | |||
![]() Pora występowania Przebywa stale Gniazduje | |||
Wilgowron mniejszy[4] (Quiscalus quiscula) – gatunek ptaka z rodziny kacykowatych (Icteridae).
Systematyka
Morfologia
Długość ciała 28–34 cm. Smukła sylwetka. Dziób duży, stożkowaty, lekko zakrzywiony. Ogon klinowaty, dłuższy u samca niż u samicy. Dorosłe ptaki całe czarne. Jeden z podgatunków ma jednolity purpurowy połysk na całym upierzeniu; u drugiego niebieski połysk kontrastuje z brązowym na grzbiecie. Tęczówki u obu podgatunków i u obu płci żółte. Młode czarne, tęczówki ciemne.
Zasięg, środowisko
Pospolity w miastach, na polach uprawnych, w zaroślach na brzegach strumieni w środkowej i wschodniej części Ameryki Północnej. Zimę spędza we wschodniej części Ameryki Północnej.
Status
IUCN od 2018 roku uznaje wilgowrona mniejszego za gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened); wcześniej, od 1988 roku był on klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Organizacja Partners in Flight szacuje liczebność populacji lęgowej na około 61 milionów osobników[6]. Trend populacji oceniany jest jako spadkowy[3]; szacuje się, że w latach 1966–2014 liczebność tego ptaka spadła o 58%[6].
Przypisy
- ↑ Quiscalus quiscula, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 Common Grackle (Quiscalus quiscula). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (ang.).
- 1 2 BirdLife International, Quiscalus quiscula, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-01-06] (ang.).
- 1 2 3 Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Icteridae Vigors, 1825 - kacykowate - New World blackbirds (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-05].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Oropendolas, orioles, blackbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-05]. (ang.).
- 1 2 Common Grackle Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-01-05]. (ang.).
Bibliografia
- Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).


