Willem Hendrik Keesom
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
21 czerwca 1876 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 marca 1956 |
| Profesor nauk fizycznych | |
| Specjalność: kriogenika | |
| Doktor honoris causa Politechnika Warszawska – 1926 | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Willem Hendrik Keesom (ur. 21 czerwca 1876 w Texel, zm. 3 marca 1956 w Lejdzie) – holenderski fizyk.
Uczeń H. Onnesa. Profesor uniwersytetów w Utrechcie i Lejdzie. Dyrektor Międzynarodowego Instytutu Niskich Temperatur w Lejdzie.
Zajmował się niskimi temperaturami. W 1926 zestalił hel, w 1927 odkrył (wraz z Mieczysławem Wolfke) hel II, w 1935 nadprzewodnictwo cieplne helu. Doctor honoris causa Politechniki Warszawskiej[1].
Był członkiem Królewskiej Holenderskiej Akademii Sztuk i Nauk[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Doktorzy honoris causa PW. pw.edu.pl. [dostęp 2011-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 stycznia 2012)].
- ↑ Willem Hendrik Keesom (1876 - 1956). knaw.nl. [dostęp 2025-02-05]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Wizyta u prezydenta RP Ignacego Mościckiego. Widoczni od lewej: prof. Mieczysław Wolfke, prezydent Ignacy Mościcki i prof. Wilhelm Keesom (4 maja 1931 r.)
- W. H. Keesom, dyrektor Instytutu Kriogenicznego w Lejdzie, w otoczeniu naukowców polskich: widoczni od lewej: dr Mazur, prof. Mieczysław Wolfke, prof. Wilhelm Keesom, doc. Wacław Werner i inż. Rodowicz (4 maja 1931 r.)
- Prof. Wilhelm Keesom podczas wykładu pt. „O różnych stanach skupienia helu” (4 maja 1931 r.)
Identyfikatory zewnętrzne: