Wspólnoty używające mszału przedsoborowego

Księża Bractwa Świętego Piotra z papieżem, 1988

Wspólnoty używające mszału przedsoborowego – lista instytutów i zgromadzeń zakonnych, bractw kapłańskich i administratur apostolskich używających przedsoborowego wydania Mszału Rzymskiego i pokrewnych. Większość z tych wspólnot używa wydań Mszału Rzymskiego sprzed 1970 roku (najczęściej edycji typicznej z 1962 roku), ale niektóre używają rytu dominikańskiego lub rytu karmelitańskiego.

Część wspólnot używających klasycznego rytu jest w pełnej komunii ze Stolicą Apostolską, inne nie. Wspólnoty te są zwane czasami wspólnotami Ecclesia Dei, gdyż niektóre z nich były zaaprobowane (jedynie te pozostające w pełnej jedności) przez Papieską Komisję Ecclesia Dei.

Powołaną przez Jana Pawła II Komisję Ecclesia Dei – której decyzją Benedykta XVI, od 2007 roku podlegały instytuty tradycyjne – zlikwidował w 2019 r. papież Franciszek, jej zadania przekazał zaś Kongregacji Nauki Wiary. Dwa lata później papież przeniósł kompetencje kontrolne nad wspólnotami do Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego (od 2022 r. dykasteria)[1][2].

Po wydaniu przez Franciszka motu proprio Traditionis custodes, uchylającego przepisy Summorum Pontificum Benedykta XVI, 31 sierpnia 2021 r. w seminarium Instytutu Dobrego Pasterza w Courtalain miało miejsce zebranie przedstawicieli wspólnot tradycyjnych, mające na celu omówienie nowej sytuacji kościelnej, po którym skierowano wspólny list do biskupów francuskich, podpisany przez przedstawicieli dwunastu zgromadzeń[3].

4 lutego 2022 r. podczas audiencji udzielonej dwójce księży należących do FSSP, papież potwierdził, że nowy dekret nie uchyla praw własnych tradycyjnych wspólnot[4].

Wspólnoty w pełnej jedności ze Stolicą Apostolską

Męskie

Petryści – duchowni FSSP
Kanonicy ICRSS
Cystersi z Vyššíego Brodu
Mnisi Karmelitańscy z Wyoming

Wspólnoty dedykowane odprawianiu wg mszału klasycznego

oraz:

Inne

Klasztory

– benedyktynów

W zależności od klasztoru benedyktyńskiego liturgia różni się, ze względu na używanie w części z nich mszałów z uwzględnionymi modyfikacjami[25].

– cystersów

Żeńskie

Kanoniczki Matki Bożej z Azille
Benedyktynki Maryi z Gower
  • Adoratorki Królewskiego Serca Jezusa – stowarzyszone z ICRSS; w 2023 obecne w 7 krajach[34]
  • Benedyktynki Maryi Królowej Apostołów – w 2024 obecne w 2 krajach[35]
  • Córki Najświętszego Odkupiciela – stowarzyszone z FSsR[36]
  • Dominikanki Ducha Świętego – w 2024 w wyniku zastosowania się do wskazań Stolicy Apostolskiej ograniczono używanie mszału[37][38]
  • Esclavas Reparadoras de la Sagrada Familia – stowarzyszone z IBP[39]
  • Filiae Laboris Mariae[40]
  • Instytut Brygidek Służebnic Najświętszego Zbawiciela[41]
  • Kanoniczki Regularne Matki Bożej – stowarzyszone z odpowiadającymi kanonikami[42]
  • Misjonarki św. Franciszka z Asyżu[43]
  • Służebniczki Niepokalanego Serca Maryi – stowarzyszone z odpowiadającymi MICM[44]
  • Oaza Jezusa Kapłana[45]

Klasztory

– benedyktynek

– karmelitanek bosych

  • Klasztor Ducha Świętego w Littleton[48]
  • Klasztor Praskiego Dzieciątka Jezus w Traverse City[49]
  • Klasztor Jezusa, Maryi i Józefa w Fairfield[50]
  • Klasztor Jezusa, Maryi i Józefa w Mathoura[51]
  • Klasztor Jezusa, Maryi i Józefa w Valparaiso[52]
  • Klasztor Małego Kwiatka Jezusa w Jacksonville[53]

– klarysek

  • Klasztor Zwiastowania Pańskiego w Minooka[54]

Różne stowarzyszenia (w tym laikatu)

  • Bractwo Chrystusa Kapłana i Maryi Królowej
  • Christi pauperum Militum Ordo[55]
  • Instytut św. Józefa[56]
  • Juventutem
  • Karmel Niepokalanego Serca Maryi
  • Międzynarodowa Federacja Una Voce
  • Mnisi od Wniebowstąpienia Naszego Pana
  • Oblaci Benedyktyńscy Krzyża Świętego z Riaumont[57]
  • Oblaci Mądrości Bożej
  • Oblaci Naszej Pani z Góry Karmel
  • Opus Mariae Mediatricis[58]
  • Ojcowie św. Benedykta
  • Stowarzyszenie Mszy Łacińskiej Anglii i Walii

Wspólnoty związane z ruchem abp. Lefebvra

  • Bractwo Przemienienia Pańskiego
  • Bractwo Świętego Piusa X
  • Dominikanie Tradycji z Avrillé
  • Kapucyni Tradycyjnej Obserwancji
  • Misja Dobrej Nadziei
  • Opactwo Benedyktyńskie Krzyża Świętego w Nova Friburgo
  • Opactwo Benedyktyńskie Matki Bożej w Bellaigue
  • Opactwo Benedyktyńskie Matki Bożej z Guadelupe w Silver City
  • Pomocnicy Chrystusa Króla

Wspólnoty związane z sedewakantyzmem

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Klerycy uczą się w seminariach diecezjalnych z NO.
  2. ↑ W sierpniu 2008 roku została uregulowana sytuacja kanoniczna zgromadzenia.
  3. ↑ Do 2002 roku Bractwo Kapłańskie Świętego Jana Marii Vianneya
  4. ↑ Przeniesione w 2008 z Gaussan
  5. ↑ Mszał tradycyjny z modyfikacjami posoborowymi

Przypisy

  1. ↑ Zadania komisji Eccelsia Dei przejmuje Kongregacja Nauki Wiary. vaticannews.va, 2019-01-19. [dostęp 2023-01-25].
  2. ↑ Paweł Grad: Zrozumieć "Traditionis custodes" - Wprowadzenie (I). christianitas.org, 2022-03-16. [dostęp 2023-02-07].
  3. ↑ Przełożeni wspólnot tradycyjnych odpowiadają na „Traditionis Custodes”. Napisali list do biskupów francuskich. stacja7.pl, 2 września 2021. [dostęp 2023-01-04].
  4. ↑ Official communiqué of the Priestly Fraternity of St. Peter. fssp.org. [dostęp 2023-01-04]. (ang.).
  5. ↑ Benedictines of the Immaculate. [dostęp 2023-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-13)]. (ang.).
  6. ↑ Silverstream Priory. cenacleosb.org. [dostęp 2023-10-19]. (ang.).
  7. ↑ Excerpt of the Constitutions of the Priestly Fraternity of Saint Peter. fssp.org. [dostęp 2023-01-03]. (ang.).
  8. ↑ Liturgie dominicaine. chemere.org. [dostęp 2023-01-03]. (fr.).
  9. ↑ Accueil [online], ICRSP – Province de France [dostęp 2023-08-23] (fr.).
  10. ↑ Instytut Dobrego Pasterza. instytutdobregopasterza.pl. [dostęp 2023-01-03].
  11. ↑ Grundlagen: Tradition und Einheit. institut-philipp-neri.de. [dostęp 2023-01-03]. (niem.).
  12. ↑ La Communauté des Chanoines de Lagrasse. www.lagrasse.org. [dostęp 2023-01-03]. (fr.).
  13. ↑ History Of The Canons. canonsregular.com. [dostęp 2023-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-26)]. (ang.).
  14. ↑ Charismes. misericordedivine.fr. [dostęp 2023-01-03]. (fr.).
  15. ↑ Holy Sacrifice of the Mass. carmelitemonks.org. [dostęp 2023-01-03]. (ang.).
  16. ↑ The Traditional Latin Mass, Living Tradition. saintbenedict.com. [dostęp 2023-01-03]. (ang.).
  17. ↑ Transalpine Redemptorists. papastronsay.blogspot.com. [dostęp 2023-01-03]. (ang.).
  18. ↑ A brief history of the Sons of the Most Holy Redeemer. papastronsay.com. [dostęp 2023-01-03]. (ang.).
  19. ↑ História. adapostolica.org. [dostęp 2023-01-04]. (port.).
  20. ↑ Opus Mariae Matris Ecclesiae. opusmariae.it. [dostęp 2023-01-03]. (wł.).
  21. ↑ Marian Franciscans. themarianfranciscans.org. [dostęp 2023-01-03]. (ang.).
  22. ↑ Papież a Franciszkanie Niepokalanej. zyciezakonne.pl. [dostęp 2023-01-03].
  23. ↑ About Us. canons-regular.org. [dostęp 2023-01-03]. (ang.).
  24. ↑ Liturgie. sjm-online.org. [dostęp 2023-01-03]. (niem.).
  25. ↑ Pietras 2021 ↓, s. 380.
  26. ↑ Events: Traditional Catholic Retreats Offered by Dom Pius Mary Noonan, OSB. newliturgicalmovement.org. [dostęp 2023-10-19]. (ang.).
  27. ↑ Chant that fills the valley. nursia.org. [dostęp 2023-01-04]. (ang.).
  28. ↑ Une liturgie selon la forme extraordinaire du rite romain. la-garde.org. [dostęp 2023-10-19]. (fr.).
  29. ↑ Notre-Dame de Donezan. abbaye-donezan.fr. [dostęp 2024-01-25]. (fr.).
  30. ↑ Abbaye Notre-Dame de Fontgombault. abbaye-fontgombault.fr. [dostęp 2023-01-04]. (fr.).
  31. ↑ Klasztor cystersów w Czechach powrócił do tradycyjnej liturgii. nowyruchliturgiczny.pl, 2013-01-11. [dostęp 2024-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  32. ↑ Mše svatá. klastervyssibrod.cz. [dostęp 2023-01-03]. (cz.).
  33. ↑ Pietras 2021 ↓, s. 387.
  34. ↑ Who are we?. adoratrices.icrss.org. [dostęp 2023-01-03]. (ang.).
  35. ↑ Monastic Life. benedictinesofmary.org. [dostęp 2023-01-03]. (ang.).
  36. ↑ The Daughters of the Most Holy Redeemer. [dostęp 2023-01-03]. (ang.).
  37. ↑ Liturgical Life. dominicaines-du-saint-esprit.fr. [dostęp 2023-01-03]. (ang.).
  38. ↑ Communiqué du 25 juillet 2024. dominicaines-du-saint-esprit.fr, 2024-07-25. [dostęp 2024-08-01]. (fr.).
  39. ↑ Vocaciones Femeninas. institutodelbuenpastor.org. [dostęp 2023-01-03]. (hiszp.).
  40. ↑ Announcing a New Traditional Women's Religious Order: Filiae Laboris Mariae. newliturgicalmovement.org. [dostęp 2023-01-04]. (ang.).
  41. ↑ Brigittine Life. brigittiniservitores.com. [dostęp 2023-01-04]. (ang.).
  42. ↑ Nos frères, chanoines de Lagrasse. soeursdazille.com. [dostęp 2023-01-03]. (fr.).
  43. ↑ he Missionary Sisters of St Francis of Assisi. dominusvobiscum.org. [dostęp 2023-01-04]. (ang.).
  44. ↑ Traditional Liturgy. sisters.saintbenedict.com. [dostęp 2023-01-03]. (ang.).
  45. ↑ El Oasis de Jesús Sacerdote. www.infocatolica.com. [dostęp 2023-01-04]. (hiszp.).
  46. ↑ ABBAYE NOTRE-DAME DE L'ANNONCIATION. abbaye-annonciation.org. [dostęp 2023-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (fr.).
  47. ↑ La Prière. abbayederosans.fr. [dostęp 2024-01-14]. (fr.).
  48. ↑ Discalced Carmelite Nuns of Littleton Colorado. carmeliteslittleton.org. [dostęp 2024-04-05]. (ang.).
  49. ↑ Praised be Jesus Christ and the Virgin Mary!. carmeloftraversecity.org. [dostęp 2023-01-04]. (ang.).
  50. ↑ David Clayton: Contemporary Traditionalism! Building a Carmelite Monastery In Fairfield, Pennsylvania. thewayofbeauty.org, 2019-04-03. [dostęp 2023-02-07]. (ang.).
  51. ↑ The Carmelite Monastery. carmeljmj.org.au. [dostęp 2023-01-03]. (ang.).
  52. ↑ Carmelite Sisters, Vocation stories. lincolndiocese.org. [dostęp 2023-01-04]. (ang.).
  53. ↑ The Call to Carmel. carmeljax.org. [dostęp 2024-03-01]. (ang.).
  54. ↑ About Poor Clares. poorclaresjoliet.org. [dostęp 2023-01-04]. (ang.).
  55. ↑ La Santa Messa Tridentina. ordo-militiae-templi.org. [dostęp 2023-01-04]. (fr.).
  56. ↑ Contact us. instituteofstjoseph.com. [dostęp 2023-01-04]. (ang.).
  57. ↑ 15 décembre : Village de Noël à Riaumont. riposte-catholique.fr. [dostęp 2023-01-04]. (fr.).
  58. ↑ Opus Mariæ Mediatricis. www.omm.org. [dostęp 2023-01-04]. (ang.).

Bibliografia

  • Dawid Pietras: Nadzwyczajna forma rytu rzymskiego: status prawny liturgii i wspólnot. Dębogóra: Wydawnictwo Dębogóra, 2021, s. 335-396. ISBN 978-83-64964-87-9.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.