Wydajność poubojowa

Wydajność poubojowa – ilość wagowa (lub procentowa[1]) głównych elementów rzeźnych zwierzęcia, uzyskana po jego uboju, w stosunku do wagi tego zwierzęcia przed dokonaniem uboju[2].

Najczęściej stosowany wskaźnik wydajności poubojowej to stosunek wagi bitej ciepłej (godzina po zakończeniu uboju) do wagi krótko przed ubojem[2]. Wydajność taka zależy od wielorakich czynników, przy czym najistotniejszą rolę odgrywają w tym zakresie rasa i genotyp żywca[3].

Wydajność poubojowa polskich zwierząt rzeźnych[2]:

Zwierzę Wydajność przeciętna Zakresy wydajnościowe
Krowy i byki (wołowina) 47 40-54 (55-60[1])
Jałowice i wolce 52 47-56
Buhaje 57,5 52-61
Cielęcina (cielęta) 62,2 59,9-63,2
Wieprzowina (świnie) 82 78-84,4
Konina (konie) 55,5 51,4-58,6
Baranina (owce) 50 43-54,5

Przypisy

  1. 1 2 wydajność rzeźna, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-04-22].
  2. 1 2 3 Tadeusz Barowicz, Konina na naszym stole, Warszawa: Wydaw. Watra, 1988, s. 18-19, ISBN 83-225-0239-7, OCLC 749274784 [dostęp 2022-04-22].
  3. ↑ Damian Knecht, Wydajność poubojowa świń. Od czego zależy? [online], AgroFakt.pl, 14 czerwca 2019 [dostęp 2022-04-22] (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.