Wygnańce

Wygnańce
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

chełmski

Gmina

Leśniowice

Liczba ludności (2021)

43[1][2]

Strefa numeracyjna

82

Kod pocztowy

22-122[3]

Tablice rejestracyjne

LCH

SIMC

0105207[4]

Położenie na mapie gminy Leśniowice
Mapa konturowa gminy Leśniowice, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Wygnańce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Wygnańce”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Wygnańce”
Położenie na mapie powiatu chełmskiego
Mapa konturowa powiatu chełmskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Wygnańce”
Ziemia50°57′25″N 23°35′59″E/50,956944 23,599722[5]

Wygnańce – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Leśniowice[4][6].

Integralne części wsi Wygnańce[4][6]
SIMCNazwaRodzaj
0105213Cztery Słupyczęść wsi
0105220Niwyczęść wsi
0105236Poddębieczęść wsi
1026148Podgarbieczęść wsi
1026177Stara Wieśczęść wsi

Wignanicze były wsią starostwa chełmskiego w 1570 roku[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Leśniowice[8]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 63 mieszkańców[9] i była dwudziestą co do wielkości miejscowością gminy Leśniowice.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Barbary w Turowcu[10].

Historia

Wieś datowana na 1468 rok. Należała wówczas do Parafii Rzymskokatolickiej w Kumowie. W 1505 r. wymieniona jako Vyhnaycze. W 1564 r. występuje jako Wygnanice, a w roku 1650 - Vygnance, w 1884 r. napisano Wygnaniec[11]. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1895, Wygnańce wieś z folwarkiem w powiecie chełmskim, gminie i parafii łacińskiej w Wojsławicach parafii greckokatolickiej w Turowcu, wieś posiadała młyn wodny i smolarnię, a także znaczną pasiekę w niej 200 uli ramowych. Była też we wsi szkoła początkowa[12]. W r. 1827 spisano 18 domów zamieszkałych przez 84 mieszkańców. Dobra Wygnaniec zostały od r. 1854 wydzielone z dóbr Wojsławice. Rozległość dominalna wynosiła w roku 1880 3103 mórg na co składały się grunta orne i ogrody 831 mórg, łąki 179 mórg lasu mórg 2040. Nieużytki stanowiły 53 morgi. Budynków w dobrach było: murowanych 6, drewnianych 34. Płodozmian w uprawach 9. i 13. polowy. Las według opisu urządzony w dobrach pokłady torfu i wapna[12]. Wieś Wygnaniec wchodziła w skład dóbr Leszczany, mając wówczas 30 osad z 530 morgami gruntu[12].

Przypisy

  1. ↑ Wieś Wygnańce w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-01-26], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  2. ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-01-26].
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1558 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. 1 2 3 TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-23].
  5. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 152509
  6. 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-04-23].
  7. ↑ Жерела до історії України-Руси. Том 07. Описи королівщин в землях руських XVI віку. Том 4. Люстрація 1570 р., Lwów 1903, s. 18.
  8. ↑ Jednostki pomocnicze gminy Leśniowice. Urząd Gminy Leśniowice. [dostęp 2020-02-15].
  9. ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  10. ↑ Opis parafii na stronie diecezji
  11. ↑ Czopek ↓, s. 202.
  12. 1 2 3 Wygnańce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 83.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.