Zadąbrowie (powiat przemyski)
| wieś | |
![]() Zabytkowa cerkiew z 1660 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2020) |
971[1] |
| Strefa numeracyjna |
16 |
| Kod pocztowy |
37-716[2] |
| Tablice rejestracyjne |
RPR |
| SIMC |
0607713[3] |
Położenie na mapie gminy Orły ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu przemyskiego ![]() | |
| Strona internetowa | |
Zadąbrowie – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Orły[5][3].
W latach 1975−1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Części wsi
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0607720 | Nowe Osiedle | część wsi |
We wsi znajduje się drewniana cerkiew greckokatolicka pw. Zaśnięcia Bogarodzicy.
Wieś zamieszkana była głównie przez Ukraińców (740 na 760 mieszkańców w 1938). Po ich wysiedleniu w 1947 cerkiew pełniła funkcję kościoła rzymskokatolickiego. W 1984 cerkiew została przesunięto o kilkadziesiąt metrów na wschód, a na jej miejscu zbudowano nowy kościół. W 2011 podjęto się gruntownej konserwacji cerkwi. Trwają prace budowlane związane z jej ponownym przesunięciem. Ma ona pełnić rolę kaplicy na cmentarzu komunalnym we wsi Zadąbrowie[6].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 4 [dostęp 2022-01-22]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1577 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- 1 2 3 GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 155380
- 1 2 Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Przeniosą cerkiew na cmentarz. Super Nowości 24, 2011-06-21. [dostęp 2011-11-17].
Linki zewnętrzne
- Zadąbrowie 2, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 219.
.jpg)
_location_map.png)


