Zaracze
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet |
Mieżany |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu witebskiego ![]() | |
Położenie na mapie Białorusi ![]() | |
Położenie na mapie Polski w 1939 r. ![]() | |
Zaracze (biał. Зарачча; ros. Зарачье) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Mieżany.
Dawnej wieś, zaścianek i osada młyńska oraz szkoła zaliczona jako osobna jednostka osadnicza.
Historia
W latach 1921–1945 miejscowości leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim[1][2] (od 1926 w województwie wileńskim[3]), w powiecie brasławskim, w gminie Brasław[2][4].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało:
- wieś – 88 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego. Jednocześnie 17 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 71 białoruską. Było tu 16 budynków mieszkalnych[2]. W 1931 w 20 domach zamieszkiwało 82 osoby[5].
- osadę młyńską – 27 osób, 20 były wyznania rzymskokatolickiego a 7 mojżeszowego. Jednocześnie 14 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 6 białoruską a 7 żydowską. Było tu 5 budynków mieszkalnych[2]. W 1931 w 3 domach zamieszkiwało 18 osób[5]. Osada znajdowała się w górę rzeki Bużyeń od wsi. Obecnie uroczysko.
- zaścianek – 30 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego. Jednocześnie 14 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 16 białoruską. Było tu 7 budynków mieszkalnych[2]. W 1931 w 6 domach zamieszkiwało 26 osób[5]. Zaścianek był położony na zachód od wsi, przy drodze do Usian.
- szkołę – w 1931 w 2 budynkach zamieszkiwało 9 osób[5].
Miejscowości należały do parafii rzymskokatolickiej w Brasławiu. Podlegały pod Sąd Grodzki w Brasławiu i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Brasławiu[4].
Przypisy
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- 1 2 3 4 5 Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 4.
- ↑ Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
- 1 2 Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1976.
- 1 2 3 4 Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 4.


_location_map.png)