Zasłonak nerkowaty
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
zasłonak nerkowaty |
| Nazwa systematyczna | |
| Hygronarius renidens (Fr.) Niskanen & Liimat. Fungal Diversity: 10.1007/s13225-022-00499-9, [24] (2022) | |
Zasłonak nerkowaty (Hygronarius renidens (Fr.) Niskanen & Liimat.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1838 r. Elias Fries, nadając mu nazwę Cortinarius renidens. W 2022 r. Tuula Niskanen i Kare Liimatainen przenieśli go do rodzaju Aureonarius[1].
Nazwę polską nadał Andrzej Nespiak w 1981 r.[2]. Jest niespójna z aktualną nazwą naukową[1].
Morfologia
Średnica 1,5–5 cm, za młodu stożkowaty, potem dzwonkowaty, łukowaty, w końcu płasko rozpostarty z tępym garbem. Powierzchnia gładka, jedwabiście błyszcząca i higrofaniczna; w stanie suchym ma barwę od pomarańczowobrązowej do marchewkowej, w stanie wilgotnym jest czerwonobrązowa, przy brzegu jasnopomarańczowa[3]. Brzeg gładki, często falisty i popękany[4].
Szeroko przyrośnięte, szerokie, początkowo jasnoochrowe, potem cynamonowobrązowe. Ostrza gładkie, miejscami białawe[3].
Wysokość 4–7 cm, grubość 0,5–1 cm, walcowaty, o nieco tylko pogrubionej podstawie, początkowo pełny, potem pusty, sprężysty. Powierzchnia o barwie jasnobrązowej z rzadkimi resztkami żółtej osłony[3].
Cienki, w stanie suchym żółtoochrowy, w stanie wilgotnym czerwonobrązowy. Smak łagodny, zapach niewyraźny[3].
Elipsoidalne, o rozmiarach 6–7 × 4,5–5,5 μm, słabo brodawkowane[4].
- Gatunki podobne"
Dzięki jasnemu, pomarańczowo-brązowemu kapeluszowi gatunek ten dość wyróżnia się wśród innych zasłonaków. Jego charakterystyczną cechą jest także słabo rozwinięta osłona, czasami w ogóle niedostrzegalna[4]. Nieco podobny jest zasłonak morelowy (Cortinarius armeniacus)[3].
Występowanie i siedlisko
Znane są jego stanowiska w Europie, Ameryce Północnej i Tanzanii[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski (jako Cortinarius phoeniceus) do 2003 r. podano 3 stanowiska[2].
Naziemny grzyb mykoryzowy. Rośnie w lasach iglastych na kwaśnych glebach pod świerkiem pospolitym. Owocniki wytwarza od lipca do października[3].
Przypisy
- 1 2 3 4 Index Fungorum [online] [dostęp 2023-01-15] (ang.).
- 1 2 Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- 1 2 3 4 5 6 7 Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, ISBN 978-83-245-9550-1.
- 1 2 3 Cortinarius renidens Fries 1838 [online] [dostęp 2018-01-17].
- ↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2018-01-17].